Kalp Kırıkları (TAMAMLANDI)

Özel Bölüm

''Ya anne, ben büyüdüm artık!''

Esra'yı süzdüm bir süre. Büyümüştü değil mi? Sekiz yaşında tatlı mı tatlı bir kız olmuştu benim kuzum. Ama ne yapayım bir türlü onun büyüdüğüne kendimi ikna edemiyordum. O hala gözümde küçücüktü. İlk zamanlar koşarak bacaklarıma dolaşan, hatta onun annesi olacağımı anlayan küçücük bir kızdı. Ne ara bu kadar büyümüştü ki?

''Ama tatlım bunları da ye, sabah kahvaltısı çok önemli,'' diyerek elimdeki ballı ekmek dilimini ona uzattım. ''Ya öyle bakma bana, kıyamıyorum sonra,'' deyip elimdeki ekmek dilimini aldı. Kendi evladım olsa bu kadar severdim herhalde. Yağız gelip masaya oturdu.

''Baba bugün geç kalkmışsın?'' diye sorguya geçti, Esra.

Yağız çatalını eline aldı ve kahvaltısına başlarken konuştu, ''Bugün annenin kontrolü var ya fıstığım,'' Esra meyve suyundan bir yudum daha aldıktan sonra, yeni hatırlamış gibi, ''Hee,'' diye mırıldandı, ''Unutmuşum,'' Ayağa kalktı aceleyle. ''Şimdi geç kalacağım,'' Hızlı adımlarla kapıya doğru ilerlerken aklına birşey gelmiş olmalı ki, bize döndü,

''Anne bebişin fotoğrafından istiyorum yine,''Gülümseyerek başımı salladım. Her kontrolde getirdiğim ultrason fotoğraflarına alışmıştı. ''Birde şey, yarın alışverişe çıkmamız gerek, Buket'in doğum günü hafta sonu,'' Şaşkınlıkla ona baktım. Unutmuştum. ''Tamam canım bakalım, aklımdan çıkmıştı tamamen,'' Başını sallayarak mutfaktan çıktı.

''Gitmek istediğinden emin misin?'' diye kuşkulu bir bakış attı bana Yağız. Emindim, neden gitmeyeyim ki? Başımı salladım. Alper'in orada olup olmaması umurumda değildi. O olayların üzerinden tam beş yıl geçmişti. ''Buket'in ilk yaş gününe halası olarak gitmemek olmaz ki, hem bir sorun yok ortada. Kimin neyi seçtiği belli değil mi zaten?'' diyerek göz kırptığımda masanın üzerindeki elimi tuttu. ''Belli güzelim, herşey belli,'' diye mırıldandı.

-

Doktorun muayenesi bitince bebeğimizin gayet sağlıklı olduğunu söyledikten sonra hastaneden ayrıldık. Bugün Yağız bütün gününü bana ayıracağa benziyordu, ''Ne yapmak istersin?'' diye sorduğunda gülümseyerek bir önceki kontrolden beri aklımda olanı dile getirdim, ''Bebek odası takımı bakalım mı?'' Gülümsedi, yine o muhteşem dudakları yayılmıştı. ''Olur tabi, sen istersin de ben yapmaz mıyım?'' Ellerimi karnıma götürdüm.

Erkek bir bebek sahibi olacaktık. Yağız'ın söylemesiyle, ''Erksan Holdingin veliahdı,'' Bunu kaç kere dile getirmemesini önermiştim. Çünkü Esra daha çocuktu ve kardeşini kıskanabilirdi. Bu en son isteyeceğim şeylerdendi. İkisini de kardeş sevgisiyle büyütmek istiyordum. Hatta üç yıldır bu yüzden bebek sahibi olmak istememiştim. İlk önce Esra büyümeli, kardeşi olduğunda onu kıskanmamalıydı. Tıpkı benim kardeşlerimi çok sevdiğim gibi, o da kardeşini çok sevmeliydi.

Birkaç yerde bebek takımı bakmıştık ama beğenmemiştim. Üstelik altı aylık hamile olduğum için çok çabuk yoruluyordum. ''Annem aradı, gelebilir misiniz diyor,'' Elinde telefon kararsızlıkla bana bakıyordu. O bakışların altından gitmek istediğini anlamıştım ama gitmeyelim desem kararıma da saygı duyardı, buna emindim. Çünkü o öyle mükemmel bir adamdı. Asuman anneyi kaç zamandır görmüyordum, ''Gidelim,'' diyerek gülümsedim. Sıkıca ellerini ellerime kenetledikten sonra yürümeye devam ettik.

-

Onu ilk gördüğümde içimde oluşan kıpırtılara engel olamamıştım. Asi tavırları, konuşması her şeyi beni etkilemişti sanki. Başkası olsa kılımı kıpırdatmazdım ama o gün o hiç tanımadığım kızı sarhoş bir adamın elinden kurtarmıştım. İçimdeki yoğun hissin adını bir türlü koyamasam da daha sonra da onunla karşılaşmam tesadüf olamazdı. Ama bu duygulara engel olmam gerektiğini kendime tembih edip duruyordum. O baş düşmanım Alper Arslan'ın karısıydı. Bu duyguyu bastırmak için çok uğraştım.