Mi Corazón Es Tuyo (My Heart is Yours) Completed

dalawampu't walo

I slept the rest of the day til' the day after. It was the only thing I know how to do now. Wala akong ganang kumilos. I ate a little though. Ayokong magalit si Nanay sa akin dahil pati kalusugan ko ay maapektuhan. After all wala na rin naman magagawa ang emote ko, I tried to eat. And it was really a struggle. Kase bawat isinusubo kong pagkain, parang ang hirap nguyain at lunukin. Ang bawat pagsubo ay tumatagal sa bibig ko hanggang halos likido na sa sobrang durog. Parang puso ko, durog na durog.

Paolo came home around 4 in the afternoon. He went directly to my room.

"Bes, ayos ka lang ba? Sabi ni Nanay nandito ka lang daw sa kwarto buong mag-hapon. Is there anyway I can help? Tell me. Nasasaktan ako kapag nasasaktan ka. Let's go out, honey. Please..."

"I'm fine, Pao. Lilipas din ito. I just want to move on from this. Kakayanin ko ito. Let me be alone muna, please."

"Sige. Pero if ever ready ka na, call me. I'm just outside. And stop the self pity! You're beautiful, inside out. Cheer up! You'll be fine. I assure you. Andito lang ako..."

"Thank you, Pao."

Nanatili akong nakabaluktot. Wala ng luha pero bakas ang panghihinayang. Pero ano pa bang magagawa ng panghihinayang, kung ang babaw lang naman ng dahilan niya. Hindi niya ako tunay na mahal dahil hindi niya ako pinakinggan. He's a selfish man na walang inisip kundi ang sarili niya. Yes, tama! Siya ang may gusto nito, so bakit ako ang nasasaktan?

I stood up. Went to the bathroom. Naligo, nagbihis. Armed with a new confidence, I walked out the door.

"O, buti naman tumayo ka na. Ano, you want to go out?"

"Yes. Come on. Ayoko ng magpakagaga sa kaiiyak. Wala na naman akong magagawa."

"That's my girl!"

Umalis kami ni Paolo kahit naman pagud na pagod na ang bakla. Maasahan ko talaga ang kaibigan kong ito.

We went to this club. It was a Sunday pero ang daming tao.

Pumunta kami sa bar at umorder ng shot ng Cuervo.

"Day, huwag pakalasing. Di ko kaya magdrive. Tandaan mo napagod ako sa biyahe."

"Kj mo! And as if naman magwild ako dito. Nagsasaya lang."

"So can I call you, Miss Liberty?"

"Bakit Liberty?"

"Kase single ka na naman, after one day of having a boyfriend. So it's a tie ulit tayo?"

"Sinabi mo pa! Kakatawa diba? One day?"

"Hahaha! Nga pala, natuloy ang kasal ni Royce at Andy. Maghoneymoon sila sa Singapore. By tomorrow aalis na sila. Doon  na tumuloy si Andy sa bahay ni Royce. What a turn of events! Akalain mo yun, nagpalit kayo ni Andy.. si Royce sa kanya at ikaw..."

"Stop! Don't you mention that name!"

"Sorry.. isasarado ko na bibig ko. Bad word pala!"

"Pagbinanggit mo pa iyon, I won't talk to you ever!"

"Grabe! Pero sige na nga.. Ayokong mawalan ng bff."

"Yan! Ganyan! Dapat sa akin ka kampi. Ako ang kaibigan mo!"

"Oo nga!"

We partied all night. Natutulog na si Paolo sa upuan pero ako tuloy pa rin sa pagtagay. When I realized na medyo tipsy na ako at di ko na kaya, I asked Paolo na umuwi na kami.

Not long enough, I saw someone entered the club..

Si Richard. With someone clinging to him.

Ang bilis lang akong kinalimutan? Wow ha! Kakaiba. So I guess that sealed the goodbye..

You will see, Richard..Makikita mo ang sinayang mo. And I assure you that!  Damn you!

A/N  Luto po muna. Baka masapak ako ng mister ko sa kadudutdot sa cp ko sa kakaupdate ng kwentong ito.

Sa isa pang Fanfic ko, ang Akin Ka na Lang, itataon kong gabi na. Tutal yun ang huli nating pag-uusap.

See you later, guys!