Geçmişi görmek istiyorsan gökyüzüne bakman yeterli.
Milyarlarca yıl geriden gelen Ölü Yıldızlar'ın çözmeni istedikleri esrarengiz ve acımasız sırları var. Hadi, kapıyı arala ve içeri gir.
Ama unutma, içeri girersen sırrı çözmeden çıkamazsın...
❄️❄️❄️Beni korkutan şey yaşamımın sona erecek olması değildi, yaşamımın hiç başlamayacak olmasıydı. ❄️❄️❄️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merdivenlerden inerken omuzumu teğet geçip gidenin ardından durup baktım. Aras'tı. Acelesi vardı galiba. Rüzgar gibi esip kaybolmuştu. Omuzlarımı silkip yürümeye devam ettim. Bugün onunla ilgili aklımı kurcalayan başka bir şey daha vardı. Bu yabancı çocuk aynı zamanda tanıdık geliyordu. Onu daha önce görmüş olabilir miyim, diye düşündüm. Ama bu imkansızdı; onu nerede görebilirdim ki? Hem görseydim muhtemelen gördüğüm zamanı da hatırlardım.
Onda anlam veremediğim tuhaf bir şey vardı. Bilemiyorum, belki de onu birine benzetiyordum, daha önce gördüğüm bir surete... Ve belki de bu yüzden dikkatimi çekiyordu? Çünkü birinin dikkatimi çekmesi anormal bir durumdu. Üstelik bu dikkat yüzünden başka şeyleri de fark ediyordum. Mesela, sınıfta kimseyle konuşmuyordu. Gökhan ve hala adını bilmediğim o uzun boylu çocuk dışında. Bir de bugün Ceren'le konuşmuştu. Ama şu ana kadar şahit olduğum en uzun konuşması, revirde benimle yaptığı konuşmaydı. Onun dışında soğuk biriydi. Kolunda dövmesi olduğunu görmüştüm ama tam olarak şeklin ne olduğunu görememiştim. Küpeli dövmeli olunca daha çok serseri biri olarak algılıyordum ama pek de 'bad boy' gibi davranmıyordu.
Kaşları her zaman çatıktı. Dersleri takip ediyordu ama hiç katıldığını görmemiştim. Bazen de çok dalgın oluyordu. Ve üzgün mü, sinirli mi, yoksa düşünceli mi olduğu asla anlaşılmıyordu.
Henüz okuldaki ilk haftamı tamamlamamıştım bile. Tüm bunları hangi ara gözlemlemiştim? Ve bunu neden yapmıştım? Hayır, bilinçli yaptığım bir şey değildi. Kafamı iki yana salladım. Neyim vardı benim? Ne zaman başkalarını incelemeye başlamıştım?
'Kendi boşluğunda sıkılmaya başlamış olabilirsin.'
Dışarı çıktığımda arka bahçeye giden yolu tahmin etmeye çalıştım. Sanırım sağ taraftan gitmem gerekiyordu. Ellerimi ceplerine koydum ve sağ tarafa yöneldim. Tek amacım sessizlik içinde boşluğa dalmaktı. Ama düşüncelerimin bana izin vermeyeceğini biliyordum.
Adımlarım yavaşlarken kaşlarımı çattım. Olduğum yerde durdum ve arkama baktım. Kimse yoktu, muhtemelen herkes yemekhanede ya da kantindeydi. Az önce döndüğüm köşeye gidip kontrol ettim; hayır, kimse yoktu. Peki, neden takip ediliyormuşum hissine kapılmıştım? Adım sesleri duyduğumu sanmıştım halbuki. "Tuhaf." Sanırım bugün pek iyi değildim. Kafamı iki yana sallayıp yürümeye devam ettim.
