ÖLÜ YILDIZLAR

11. BÖLÜM

Uzun bir aradan sonra... Herkese merhaba! Gerçekten çok üzgünüm. Bölümleri güncellemenin bu kadar uzun süreceğini tahmin etmemiştim. Ve küçük çaplı bir karmaşıklık döneminden geçiyordum. Yeniden yazma cesaretini ancak bulabildim. Fazla sorumsuzca davrandığımın farkındayım, bunun için özür dilerim.

Bölüm Şarkıları:

🎵Billie Eilish ~ All the good girls go to hell

🎵 İmagine Dragons ~ Warriors
(Derin'in kaçtığı bölümde okuyabilirsiniz.)

🖤🖤🖤

Offf... Bayılmak ve bir daha uyanmamak istiyordum. Bu imkansız mıydı?

Kafamı toparlayamıyordum, buraya geldiğimizden beri...

Kenan'a gitmek istediğimi söylesem, kabul eder miydi acaba? Böylece kurtulmuş olurdum. Aras'tan, Aslı'dan, MR.T'den, Aloha'dan, Yiğit'ten... Hepsinden.

Bu kez her zamanki gibi olmamıştı. Bu şehire yanlış yerden başlamıştım. Eskisi gibi olamıyordum, başıma gelenler mantıklı değildi. Benimle uğraşan asalaklar, bir şeyler gizleyen tilkiler, kafamın içinde dönen işaretler... Bunlar çok yorucuydu.

Ama asıl yorucu olan Aras'tı. O çocuk bir şeyler biliyordu ve benden gizlenmesini istiyordu. Şu bahsedilen olay... Geçen yıl her ne yaşandıysa... Onun gizlenmesi umrumda bile değildi. Ne yaşanmışsa yaşanmış, canları cehenneme. Beni şüphelendiren şey... Aras'ın tuhaf halleri. Bir çaba içerisindeydi... Bir şeyleri gizleme çabası. Gri gözleri yanıyordu, bunu görebiliyordum. Bir şeyler söylemek istiyordu. Peki, ona engel olan şey neydi?

O gece evlerindeki saçmalığı da unutmamıştım. Bir de şu Club olayı. Aptal! Neden gelmişti ki? Tamam, Nihal'i anlayabiliyordum. Peki Aras? Onun ne işi vardı? Ondan şüphelenmekte haksız mıydım şimdi?
Kimdi bu çocuk?

"Of! Bu çocuk beni çıldırtıyor. Lanet olası şey!"
"Hangi çocuk?" Kulağımın dibinden yükselen ses beni irkitti. Kafamı masadan kaldırdım. Saçlarım yüzüme dökülmüştü, geriye itip tepemde dikilen Ceren'e baktım. "Hangi çocukmuş seni çıldırtan?" diye sordu kocaman bir sırıtışla. Gözlerimi devirdim. "Kim olabilir? Yiğit denen şu salak işte!" Sesim çatallı çıkmıştı. Boğazımı temizledim.

Ceren sandalyeyi çekip karşıma oturdu. "Haa. Anladım. Yine ne yaptı sana?"
İnanmıştı.
"Yeni bir şey yapmasına gerek yok. Hâlâ nefes alıyor olması bile yetiyor." dedim geçiştirmeye çalışarak. İnanılmaz hayal gücümle enteresan bir olay uyduracak havada değildim. Hem Ceren'e malzeme vermek insanın kendini tam bir aptal gibi hissetmesine neden oluyordu.

"Ee, neden sınıfında değilsin?" dedim konu ivmesinin yönünü değiştirmeyi umarak. Deminden beri elinde tuttuğu kitabı masanın üzerine bıraktı. Ama kitap değil, dergiydi. Okul dergisi.

"Bu kez erken çıkardık. Malum, son zamanlarda çok şey yaşanıyor bu okulda. Sahi! Sormayı unuttum. Sen iyi misin? Dün mesaj atmıştım ama cevap vermedin."

"Bu soruyu Aslı'ya sorman daha mantıklı olur."

Ürperir gibi oldu. "Ah, gerek yok, onu gördüm; okulda. Bu gece kabus görebilirim. Sanırım sınav için gelmiş. Ama onun yerinde olsaydım, bu rezalet halle okula gelmeye cesaret edemezdim. Ona nasıl baktıklarını görmen lazım. Bu onun için çok aşağılayıcı bir durum."