Living With My Best Friend/Husband [COMPLETED]

Chapter 41: What? 😱 (Dwayne Martin/Rain Kwon Special)

Continuation of his POV

Rain's POV

... One Night Stand ko.

Napa-facepalm nalang ako sa naalala ko.

"Dwayne. It's okay. Ayos lang naman saakin 'yun ehh. Okay lang rin naman ako nung iniwan mo lang ako ng biglaan. Pero... Ang happy ko nun kasi 'yung iniwan mong message saakin 'nun. Tapos ito. Natupad na nga. Nag-kita nanaman tayo."

Naka-hinga naman ako ng maluwag sa sinabi niya saakin. Thank god at walang...

"Nabuntis mo ako noon."

Halos himatayin na ako sa sinabi niya. Ano daw? Putek! Akala ko wala...

"Kambal sila."

Homayghad!. Before she could say anything else. Everything went black.

~Time Skip~

Nagising ako at may nakita akong isang Babae na may buhat na dalawang Baby na kahawig namin ni Randell. Ang cute. Hawig ko 'yung Baby'ng Babae habang hawig ni Randell 'yung Lalaki.

(A/J: Malamang! Kambal mo si Randell! Common sense, Rain! 😂)

Wait a minute....

"Oh my! Thank good you're awake, Daddy."

Anong sabi nung Batang Lalaki? Daddy? Putek! Wala nga akong Girlfriend, Anak pa kaya!

"Dwayne!" Napabalikwas naman ako nung nag-salita 'yung Babae na mukhang Nanay nung dalawa.

"Sino kaba?" Gulat na tanong ko dun sa Babae. Tinaasan niya lang ako ng kilay.

Makalipas ang ilang minuto naintindihan ko na ang lahat ng nangyayari. Sumigaw nalang ako bigla. Nawawala nanaman ba ako sa sarili?.

"Oh no. This can't be. I'm not ready... And... And..." Hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil mukhang naiiyak na 'yung dalawang Bata.

"Babies. Shh. Don't cry. Daddy's just shocked. Okay?" Pagpapatahan ni Mia sa dalawa. Kumalma naman na agad ako. For the sake of my life. Tangina. Oops. Bad word. Erase.

"Okay. What's the catch, Mia?" Diretsong tanong ko kaya sinuotan niya ng mga earphone 'yung mga Bata. Nag-labas siya ng dalawang maliit na iPod at binigay sa mga Bata.

Kaniya-Kaniya namang pili 'yung dalawa ng patutugtugin. Nung nasiguro na niyang nakapindot at sakto na ang sound nung pinapatugtog ng mga Bata ay hinarap na niya ako.

"Dwayne. May sakit ako. May taning narin ang buhay ko. Wala na akong ibang mapag-iiwanan ng mga Anak Ko. Teka, correction, Anak natin." Sabi niya.

"Teka. Ano bang sakit mo. Kaya kitang ipagamot. Please. Kahit gusto kong kuhanin ang mga Anak natin mula sa'yo ay hindi maaari. May trabaho ako. Hindi rin ako marunong mag-alaga ng Bata. Please. Wala akong pwedeng pagkatiwalaan rin ng Anak natin."

Tumulo naman ang luha niya sa sinabi ko. Huminga ako ng malalim bago punasan ang luha niya.

"May taning na ng ang buhay ko. Kahit ipagamot mo pa ako ay mamamatay rin ako. Isang araw nalang ang itatagal ko, Dwayne. Please. Nagmamakaawa ako sa'yo. Ayaw kong maiwan ang Anak natin..."

Hinalikan ko na ang labi niya kaya natahimik na siya. Hindi naman natingin 'yung mga Bata samin kasi busy sila sa paglalaro ng iPod nila. Nung kumalas kami ay nilapag niya ang ulo niya sa dibdib ko. Medyo nahihirapan akong huminga pero okay lang iyon.

"Mag-iingat ka sa pupuntahan mo. Ipapangako ko sa'yo na aalagaan ko ang mga Anak natin. Magpapaturo ako sa mga kapatid ko."

Nagulat ako sa sinabi ko. Shoot. Nalaglag ako.