My Little Girl .

Cheers and Reveal

Tawa ng tawa ang kaibigan niya si Karl matapos niyang ikuwento ang lahat ng nangyayari sa kanya sa mga nakaraang araw, pati na rin ang pag-amin niya sa totoong damdamin tungkol sa kinakapatid. Tatlong linggo na rin ang mabilis na lumipas simula ng gabing marealize niya ang damdamin sa kinakapatid, at tatlong linggo na rin na malamig ang pakikitungo niya kay Denise, kikibuin niya ito kung tinatanong siya pero kahit na ganon ay hindi niya hinahayaan na mapabayaan ang kalusugan nito, lagi niyang hinahabilin ito kay Manang Flor at ito na rin ang taga report niya kung kumakain ba talaga sa ayos si Denise.

Tumigil naman sa pagtawa si Karl pero nakangisi pa rin ng nakakaloko, kasalukuyan silang nasa isang karaoke bar kung saan nakaVIP room sila.

"Naeexcite tuloy akong makita muli siya, natandaan ko rin na nasa elementary siya ng makita ko, at I remember kung pano ka mawala ng focus dahil sa kanya." Pinakinggan niya lang ang kaibigan.

"Kaya nga noon, alam kong may something ka sa kanya, pero bro ,hanep! Kakaiba ka ,nadaig mo pa ang pagong sa bagal, hamakin mo its take 13 years para marealized mo yun." Napakunot noo siya saka uminom siya ng beer na hawak,  hindi pa din siya kumikibo, hindi niya kasi alam na ganon na pala ang nararamdaman niya pero dahil sa bata pa siya ay denial pa rin siya.

"Akala ko nga sa babae lang uso ang denial, pati pala sayo..  Ikaw lang bro ang nag-iisang lalaking nakilala kong denial. " Napahalagpak ito ng tawa ,kaya naman binato niya ito ng tansan na nakuha niya sa lamesa. Natawa lang ito kahit na natamaan niya, saka nakangisi pa din.

"But its confusing me, bakit ayaw niyang sabihin samin ang kondisyon niya." Napasandal saka napatitig sa malaking monitor na nasa harapan nila.

"Malay mo humahanap ng tyempo  saka mahirap din naman sa kanya iyon,  lalo na at sa tagal niyang nawala ay nag-aalangan siyang mag-open up. Hamakin niyo isa lang siyang hinahanap niyo tas ngayon dalawa na sila, with baby na kasi. "

"But I was afraid about her health,  paano kung sa kakatago niya may mangyari sa kanya o kaya sa baby. " Tiimbagang na saad niya, napangisi lalo si Karl.

"Bakit ba problemadong problemado ka?  Di ka ba natutuwa na kung sakaling mawala ang baby niya pwede ka ng umiksena sa buhay niya?  Wala ng kasamang sabit na problema. " Napakunot noo siya sa sinabi ng kaibigan niya.

"Hindi ako ganong kagago para hilingin yon,  oo I was hurt pero tao yun,  there is a life in her womb at nag-aalala ako para sa kanila ng bata, wala naman kaso sakin ang kalagayan niya,  I can love her child, alam kong kaya kong tanggapin kung anong meron siya,  because love never measure what you have and you don't  have. " Napa-'wow' ang kaibigan niya saka pa pumalakpak.

"What a beautifull answer!  Iba na talaga ang nagagawa ng pagmamahal. Iba ka talaga Ithan, dahil dyan cheers tayo..Cheers!" Napapailing na lang siya na pinag-untog nila ang nguso ng mga boteng hawak nila.

Hindi naman niya mapaniwalaan ang sarili, nakakaya niyang sabihin iyon sa kaibigan pero ni hindi niya nga magawang kausapin ang kinakapatid.

How could I said I love her ,if I can't act it.
----
Pagkatapos ng naganap na shots nila ng kaibigan na si Karl ay umuwi na agad siya.

"Kuya Ithan!  Ang aga mo naman po ngayon. Halika gumawa ako ng turon." Hinawakan siya nito sa braso pero dahan dahan niyang inalis iyon.

"Busog ako, gusto kong magpahinga. "  Walang emosyon niyang sagot.

"Teka kuya, sige na tikman mo na, sinisigurado kong masarap iyon." Pero parang wala lang dito ang ginawa niya at hinawakan siya sa braso.

"Denise, gusto kong magpahinga." Ulit niya.

"Sige na kuya ,tikman mo lang." Hinatak pa ang braso niya pero hindi siya natinag, hindi niya rin maintindihan kung bakit bigla ay nakakaramdam siya ng inis sa sarili, hindi niya alam kung bakit nagkakaganoon siya.

"Bakit ba ang kulit mo?!  Why can you just leave me? " Napabitaw si Denise matapos ng sinabi niya, kahit naman siya ag nagulat sa pagsigaw niya. Nakita niya ang takot at sakit sa mga mata ni Denise, pero he still no emotion.

"K-kuya." Tumalikod na siya, hindi na niya kayang kontrolin ang sariling emosyon, he was out of patient.

"I'm sorry, magpapahinga na ko. " Maglalakad na sana siya pero napahinto siya ng magsalita si Denise.

"Why are you always like this?  Bakit kuya Ithan?  A-ayaw mo ba ko dito?  Pabigat ba ko? I- I tried not to be,  g-gusto ko lang maipakita sainyo na namiss ko kayo,  pero bakit kuya?  Why you always pushing me? " Napapikit siya,  he can't turn around and look at her .

"Stop it Denise. " Mariing sabi niya,  he was drunk at alam niya na kapagnagpumilit si Denise ay masabi siyang ikasama ng loob nito at malamang ay makasakit naman sa puso niya.

"No!  Sagutin mo ko kuya!  Why are you acting like this?!  M-may nagawa ba ko,  o may sinabing hindi mo nagustuhan?.. Tell me! " Napatiim bagang siya, narinig niya ang mahinang paghikbi ni Denise.

"Just stop!. "

"Siguro pabigat ako sa buhay mo?  Siguro naisip mo na sana hindi mo na lang ako nakita kasi nadisappoint kita sa mga alam ko,  sa mga ginagawa ko.  Siguro ayaw mo ko sa buhay mo kase ang kulit ko ,napilit ako at sakit ako sa ulo! Siguro hindi mo talaga ako hinanap, siguro natuwa ka pa ng nawala ako, you don't like me here! Siguro noo---"

"Stop! Your wrong!  Lahat ng sinabi mo mali!.. " Naubos na ang pasensiya na kaya hinarap na niya ito,  natigilan naman si Denise.

"Oo siguro nga na didisappoint ako, pero hindi sayo kundi sa sarili ko! Dahil duwag ako! Ang duwag ko na harapin ang totoo, I was afraid to said what I feel right now! Its killing me inside. Alam kong mali pero anong magagawa ko? Oo tama ka hindi kita gusto! I don't like you, kasi mahal kita."

Nakita niya ang pagsinghap nito ,hinawakan niya ito sa mga balikat saka emosyonal na tinitigan niya ang ito sa mga mata.

"Oo ,Denise mahal kita. Not because you're beautiful, but because you're still my little girl.. " Maramdamin niyang sagot.

"A-and now, my little girl can't be mine anymore, b-because she loves someone else,  and its hurting that I don't want to live like an alive person,  because my heart already torn. " Pakiramdam niya kapaghindi niya nilabas ang lahat ay baka mabaliw siya. Mabaliw siya sa pagmamahal ng patago!  At sa pagkastigo ng sariling damdamin!

"My little girl was already a woman, and not only a woman, because she was going to be a mother.." Nakita niya ang gulat sa mukha nito at biglang pumatak muli ang mga luha nito, he was hurting seeing him like that.

"P-paanong --"

"Its doesn't matter anymore, hindi mo na kaylangang malaman kung pano ko nalaman, dahil kahit totoo man o hindi,  isa lang ang alam ko, dito.. " sabay turo sa dibdib niya. ".. Dito sa puso ko,  alam kong mahal kita.  Mahal na mahal kita ,kaya nga I want to ask.. "

And right there he said what he really wanted from the start..

"Can you be mine? Can I'll be your husband? And to be a father for your baby.. Can I be your more than kuya?"