İntikamın Esrarı

46. Bölüm *Sevdiğim*

Sorular.. Bitmek tükenmek bilmeyen, zihnimi her daim meşgul eden ve her cevapta yeni bir soruya gebe olan bilinmezlikler hayat çizgimizdeki yönlerimizi belirliyor. Elbette yazılmış olan bir kader olduğunun farkındayım ama ona giden yolları kendi tercihlerimin sonucunda belli ediyorum. Kiminle ne zaman tanışıcağıma kendim karar veriyorum. Onunla mutlaka bir noktada buluşup hayatıma girip kalmasına ya da girip hayatımdaki rolünü oynadıktan sonra yoluna devam etmesine müsaade edeceğim.

Her insanın hayatımıza girmesinde mutlaka önemli bir işlevi olduğuna inanıyorum. Kimileri kırıp döküp bizi harabeye çevirirken bize gerçek hayatı öğretiyor, daha güçlü olmayı, acılara rağmen insanlara güvenmeyi ama daha dikkatli olmamız gerektiğini kulağımızı fısıldıyor. En iyi öğretmen de bu şekilde tecrübelerimiz oluyor. İlerde görüyoruz ki geçmişte üzülüp, kahrolduğumuz olaylar bizim şükür sebebimiz olup çıkıyor. 

En çok istediğimiz okulu kazanamayınca üzülüyoruz ama bakıyoruz ki onun yerine gittiğimiz yerde belki de hayatımızın aşkıyla karşılaşıyoruz. En acı gibi gelen günün sonunda çok müjdeli bir haber alabiliyoruz. Çok korkunç geçen bir iş görüşmesinden sonra daha iyi bir teklif geliyor ve iyi ki o görüşme kötü geçmiş diyebiliyoruz. Ve daha nicesini örnek verebiliriz. Buradan da anlıyoruz ki hiçbir şey göründüğü gibi değil ve hayat her zaman mucizeler gebe.. Umudumuzu kaybetmediğimiz sürece var olmaya ve yeni şeyler keşfetmeye devam edeceğiz.

Belki de hayatı bu kadar güzel, yaşanılası ve cazibeli kılan yarının ne getireceğini asla bilemeyişimiz. Bu yüzden her zaman bulunduğumuz anı en güzel şekilde değerlendirmeli ve gelecek günlerin bilinmezliği yüzünden anımızı berbat etmemeliyiz. Geleceğe umutla kucak açmalı ve bu anı en güzel, en son anımızmış gibi içimizden geldiğince dolu dolu yaşamalı, sevdiklerimiz yanımızdayken kıymetini bilmeli her fırsatta sevgimizi karşımızdakine hissettirmeliyiz.

Hayat bu; her zaman iyi ya da her zaman kötü olamaz ki. Arada bir kötü de olmalı ki iyi günlerin ne kadar değerli olduğunu anlayabilelim ve onlara sahipken daha çok kıymetini bilelim ama bu demek değil ki kötü günler, mutsuzluklar da bir ömür boyu sürecek. En kötü günlerin sonu daha büyük bir ferahlık ve aydınlıktan ibarettir. Ben de artık bunların farkına vararak, yaşadıklarımdan, çektiğim acılardan dolayı büyümüş ve daha bilinçli bir hal almıştım. Dün geceden sabaha kadar ara ara bölünen uykularımdan Ömer'in kollarının arasındayken düşüncelerimle boğuşurken artık üzülmeyi bırakıp hayata ve Ömer'e sımsıkı sarılmaya karar vermiştim.

Onun gireceği bu yolun ne kadar tehlikeli olduğunun farkında olsam da artık onu yalnız bırakmaya niyetim yoktu ve sonuna kadar gidip kendi tercihlerimin sonucunda şekillenen kaderime razı olacaktım. Ömer'le olduktan sonra kaderin her türlüsü kabulümdü çünkü onsuz geçecek ızdırap dolu günlerdense onunla olan her türlü bilinmezliği vardım.

Ömer'in sorusu üzerine ona bakakalmıştım ve benden bir cevap beklediği soru dolu bakışlarından belliydi

"Varım Ömer, artık ne olacaksın olsun kabul ediyorum ve sana güveniyorum. Ne olur bir kere daha beni hayal kırıklığına uğratma. Yoksa bir daha bunu yapacak cesareti kendimde bulamam." dedim.

Ömer'in siyahlarından bir buğu gelip geçti sanki ama yüzündeki hafif gülümseme cevabımdan memnun olduğunu gösteriyordu. Ben de onun gülümsemesine karşılık verdim ve tıka basa ettiğim kahvaltıdan sonra önümde duran portakal suyundan bir yudum aldım.

Ömer'in bakışları ise hala üzerimdeydi. "Bahar gözlüm, bu hayatta bundan sonra güvenmenin ne demek olduğunun en güzel kanıtı ben olacağım. "dedi.