İntikamın Esrarı

35. Bölüm *Gerçekler*

35.BÖLÜM

*GERÇEKLER*

(Arkadaşlar şarkıyla birlikte okumanızı tavsiye ederim. Bölüm biraz kısa oldu ama bekletmek istemedim. Keyifli okumalar :)

Her şeyin başladığı yerdeydim ya da bittiği mi demeliyim?

Ne diyeceğini, ne düşüneceğini bilememek, karanlık bir kuyuya doğru iktirilip orada olduğunun sonradan farkına varmak ve çıkmaya çalışacak gücü kendinde bulamamak, zihninin en karanlık köşelerinden firar etmeye çalışan mutluluk kırıntılarının gelip seni ziyaret etmesine bile izin vermeden duygularını kapatmak, hislerini kurutmak..

Sonuç olarak kendime sorduğum ve cevabını bulamadığım büyük sorunun ortasında kendi bilinmezliğimde yapayalnızdım..

İnsankendi hayatını sevmez mi?

Evet,yeri gelir sevmez hem de hiç sevmez, uzaklaşıp gitmek başkahayatların içinde belki başka romanların sayfasında yakınhissettiği karakterlerin ruhlarında bütünleşerek yok olup gitmekvarlığını kendi bedenininden silmek, kendine ait ne varsa zihniniboşaltıp arkasına bakmadan gitmek ister..

İnsanbazı şeyleri çok ister, hem de gönülden ister..

Amabilir ki herkesin kaderi ve yazılmış sınavı vardır, seçemediğişeyler, büyük mecburiyetleri vardır, derinden yaralayan, incitensızlatan acıları, kalbini kasıp kavuran çaresizlikleri vardır. 

Bu dünyada çok büyük acılar vardır ama en zoru çaresizliktir,derdinin dermansız oluşu, gözyaşlarının içine akmasındanbaşka bir işe yaramayan, hüznü konukluktan çıkarıp her ansığındığın evin yapan çaresizlikten başka birşey değildir.

İnsanbazen sadece ağlar, ne olacağını bilmeden dertlerini gözyaşlarınaakıtır, sesli nefes alışverişlerinin arasına karışanhıçkırıklarıyla içini daraltan sorunlarını yerin en dibinegömer..

Ve bilir ki hayataslında seçemediklerinden oluşur, bir düşününce bunu anlamak okadar kolaydır ki. Seçtiğimiz, istediğimiz şeylerin aksine hepmecburiyetlerimizi yaşarız.

İstediklerimize kavuşmak için bile, gittiğimiz yolda o kadar çok istemediğimiz şey yaparız ki amabunun farkına vardığımızda yılların geçip gittiğini, geçmişegeri dönemeyeceğimizi anlarız ve elimizde kocaman bir boşlukla benne yaptım, neredeyim, ne istiyordum, ne oldu?.. diye sorgulama ihtiyacıduyarız..

Herne kadar ben kendim için yaşıyorum, istemediğim şeyleri aslayapmam desek de mecbur kaldığımız, yaşamak zorunda olduğumuzdönemeçlerimiz vardır. Acıtır, kanatır, yeri gelir isyanettirir, çığlıklarımızın arasında kısılıp giden sesimizinarasında yok olup gider..

Kimsesesimizi duymaz ya da duymak istemez. Herkesin kendi içindebiriktirdiği, büyüttüğü çığlıkları zaten vardır ve birbaşkasınınkine daha kulak vermez istemez..

Herkeskendi derdinin denizinde boğulur, başkasının yükünüüstlenemeyecek kadar bencildir, insanoğlu bencilliği sever çokçabuk benimser ve yadırgamaz. Yeri gelir kendi isteği için ensevdiğine bile ihanet etmeyi çok görmez.

İnsanlarher şeye alışır, alışmam, yapamam demek kocaman hem dekoskocaman bir yalandır..

Ölümünbile yıkamadığı insanı kim yıkabilir ki, her şekilde yolunadevam edebilmeyi doğuştan öğrenmiştir.