asistan | sm

q u a t r o

"Ne oynamak istersin?" dedi. İkimizde bunalmıştık. Oyunlarına bakarken Battlefield görmüştüm. En sevdiği oyun olduğunu duymuştum ancak just dance daha güzeldi. Neden dans etmiyorduk?

"Just dance."

"Yorgunum Ivy. Sadece otursak olmaz mı?"

"Sekiz tane muffin yedin. Onları eritmen lazım yoksa hayranların şişko Shawn'ı sevmez."

"Tabi ki de severler. Ben Shawn Mendes'im." zorlada olsa kolundan tutup onu kaldırabilmiştim.
Tabiki de I'm an Albatraoz ile başlayacaktık.

Bana 'cidden mi?' bakışı atmasına rağmen ben dans etmeye başlamıştım bile.

"Hadi Shawn. Gözlerin değil kıçın hareket etsin."

"Haha. Ne güldüm, ne güldüm." dedikten sonra benimle beraber hareketleri yapmaya başladı. Tanrım onu dans ediyorken görmek bir tuhaftı. Eğleniyora benziyordu. Hareketleri yaparken kaslı ve uzun olmasından biraz tuhaf duruyordu cidden. Ama önemli olan eğleniyor olması değil miydi? Eğlenmek ve eğlenirken mutlu olmak ona her şeyden çok yakışıyordu.

"Beni süzmeyi bırakıp dans et Polinski."

"Seni süzmüyordum." dedim ve dans etmeye devam ettim.

Uzun bir süre hareketleri kim daha iyi daha yapacak diye yarışıp durmuştuk.
Bütün gece dans etmiştik. O kadar yorgundum ki, odama gitmek çok zor geliyordu.

Shawn zorlada olsa koltuğun kenarındaki battaniyelerden birini bana fırlatıp;

"Film izleyelim. Daha uykum yok." ben yorgundum. Her an uyuyabilirdim. Ancak filmi benim seçmeme izin verirse izleyebilirdik.

"Olur. Ne izleyeceğiz?" ben o romantik film seven kızlardan değilim demeyecektim elbette. Çünkü seviyordum. Kendimi ötekileştirmenin manası yoktu.

"Bilmiyorum. Bugün bütün tercihleri sana bırakıyorum." aklıma ne kadar çok izlersem izliyeyim asla bıkmadığım için Before serisini izlemeye karar vermiştim. Büyük ihtimalle hepsini izleyemezdik bile.

"Before serisi."

"Tamamdır." dedikten sonra filmi açtı.

Jesse, onun gibi bir erkeğin gerçek hayatta da olmasını isterdim. Üstelik genç Ethan Hawke cidden yakışıklıydı.

Filmin sonlarına doğru Shawn'a baktığımda uyumuştu ancak üstü açıktı. Bende artık dinlenmiş bedenimi koltuktan kaldırarak üstünü örtmeye gittim. Tekrar kendi yerime gidecekken kolumdan tuttu ve istemsizce çığlık kopardım.
Biliyorum çok fazla çığlık atıyorum.
Gülerek;

"Korkma, sadece teşekkür edecektim."

"Ah, şey peki. Önemli değil." dedikten sonra kendi yerime geçtim.

~düzeltildi~