Unspoken #WSA17

||3||

Θέλεις να πιστεύεις πως είμαι δυνατή

Πως δεν κλαίω ποτέ

Πως η καρδιά μου είναι φτιαγμένη από ατσάλι.

Λάθος

Λάθος

Λάθος

Νιώθω παραπάνω από το κανονικό.

Θυμάσαι τις ημέρες που γελούσες;

Σε έβλεπα και χαιρόντουσαν όλα μου τα κύτταρα.

Θυμάσαι τις ημέρες που έκλαιγες;

Ο πόνος ήταν ανεξέλενκτος.

Αγαπάω παραπάνω από το κανονικό.

Όπως όταν μου έκανες για πρώτη φορά έρωτα,

Η ψυχή μου ήταν δωσμένη στα χέρια σου δεκάδες χρόνια πριν.

Μισώ παραπάνω από το κανονικό.

Τα χέρια μου γίνονται μπουνιές και μαχαίρια στο ίδιο μου το κορμί όταν βλέπω τα μάτια σου να βάζουν φωτιά στον κώλο κάποιας άλλης.

Η ύπαρξη μου είναι παραπάνω από το κανονικό.

Δεν πιάνεται στα δικά σας ντεσιμπέλ.

Γιαυτό σταμάτα να με πληγώνεις μόνο και μόνο για να δεις πότε θα ματώσω.

Γιατί στην γωνιά μου είμαι ήδη νεκρή.
•
•
•
•
Για τις ατσάλινες υπάρξεις με ψυχή από βαμβάκι
Με αγάπη

Ιωάννα