Unspoken #WSA17

||22||

Αισιοδοξία 

Τι λέτε να μιλήσουμε γι'αυτήν;

Μην γκρινιάζεις μωράκι μου.

Ξέρω πως δεν σου αρέσει αυτή η λέξη.

Μα άκουσέ με.

Άκουσε τι θέλω να σου πω και κρίνε με μετά.

Όταν ξυπνάς το πρωί και χαίρεσαι που αναπνέεις μια μέρα ακόμα, είσαι αισιόδοξος.
Γιατί κατάφερες να κερδίσεις τον θάνατο για ακόμα μια μέρα.

Όταν γυρνάς σπίτι από την δουλειά ξεθεωμένος, είσαι αισιόδοξος.
Γιατί έχεις ένα εισόδημα και συντηρείς τον εαυτό σου. 

Όταν βλέπεις ειδήσεις και ακούς για την φτώχεια και την εξαθλίωση των λαών, είσαι αισιόδοξος.
Γιατί ακόμα στέκεσαι ανεξάρτητος.

Αρχίζω να ζαλίζομαι μωρό μου.

Μήπως δεν είσαι αισιόδοξος;

Μήπως είσαι απλά εγωιστής;

Τι είσαι τέλος πάντων;

Όχι, όχι

Μην βγάλεις την μάσκα.

Φοβάμαι πως θα τρομάξει η αλήθεια και θα φύγει.

Μείνε μακριά μου άγνωστε έρωτα.

Ο κόσμος σε έκανε πολύ περίπλοκο για την δική μου καρδία.

•
•
•
•
•  

Γι'αυτούς που ακόμα μπουσουλάνε μέσα σε άγνωστος δρόμους.

Γι'αυτούς που παλεύουν για μια ζωή με συναίσθημα

Φτάσαμε στο 22ο κείμενο.

Δεν ξέρω πότε θέλω να το τελειώσω, μα θα ήθελα να ακούσω την γνώμη σας.

Γενικά, θέλω να ακούω την γνώμη σας.

Τα votes και τα views δεν δείχνουν τίποτα σε εμένα λουλούδια μου.

Αφήστε μου ένα σχόλιο να ξέρω τι κάνω 

Με αγάπη 

Ιω 

*ομαικοτ είχα τόσο καιρό να το πω*