Unspoken #WSA17

||28||

Έχω έναν φόβο κάπου κρυμμένο στο στομάχι μου.

Κάθε φορά που πίνω
Με κάνει να θέλω να έχω όριο

Κάθε φορά που νιώθω το αίμα να τρέχει
Με κάνει να θέλω να το σταματήσω.

Κάθε φορά που ερωτεύομαι
Με κάνει να θέλω να πεθάνω.

Μα πάντα, πάντα, είναι τόσο αργά.

Ποτέ δεν ελέγχω πόσο πίνω.

Ποτέ δεν σταματάω την λεπίδα.

Ποτέ δεν σταματάω να σε ερωτεύομαι.

Ίσως αυτά να φταίνε που σε κοιτάω κάπως χαμένα μέσα από την ΜΕΘ.

Ίσως αυτά φταίνε που σκότωσαν την αγέννητη ζωή μου.

Όμως, ο φόβος, ακόμα ζει.

Μου τρώει το μέσα
Κατασπαράζει την ψυχή
Καταστρέφει την καρδιά μου.

Μ'αυτό ζω, πλέον.

Έχω αποδεχτεί πως μόνο ενά κουτί χωράει την γύμνια μου.
•
•
•
•
•
•
Δεν έχω δύναμη να σας πω κάτι ιδιαίτερο.

Χαμογελάστε και για εμένα.

Με αγάπη

Η ανήπαρκτη Ίω