Σε είδα για πρώτη φορά στην άκρη μιας μουντής σχολικής αίθουσας.
Το χαμόγελό σου φώτιζε την πλάση όλη ενώ τα πυκνά σγουρά μαλλιά σου μάγευαν τα αστέρια.
Μου είχες φτιάξει την ημέρα, θυμάσαι;
Απλά με πλησίασες και μου άλλαξες τον κόσμο.
Δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς εσένα μικρό μου ηλιοτρόπιο.
Λατρεύω όταν μου γκρινιάζεις για τα πάντα.
Για τα μαλλιά σου, για το πόσο απαίσια είναι τα φρίδια σου, για το πως θα περάσεις φυσική.
Λατρεύω τα πάντα πάνω στην ύπαρξή σου.
Οι ατέλειές σου σε κάνουν να μοιάζεις τέλεια αγάπη μου.
Μην αλλάξεις ποτέ και για κανέναν ήλιε μου.
Συνέχισε να χαμογελάς και να εκπέμπεις ελπίδα σε όλο το σύμπαν.
Σε αγαπάω και σε ευχαριστώ.
Σε ευχαριστώ για αυτή την δόση χαράς κι ελπίδας που μου δίνεις συνέχεια.
Σε ευχαριστώ που με κάνεις καλύτερο άνθρωπο μέρα με την μέρα, ώρα με την ώρα.
Δεν ξέρω πως μπορώ να ανταποδώσω αυτή την απέραντη φιλοδοξία σου και αισιοδοξία σου.
Πάντως να ξέρεις θα είμαι εδώ.
Πάντα και παντού.
Γιατί, μικρέ μου ήλιε, δεν ανατέλω χωρίς εσένα.
Και δεν αντέχω να σκεφτώ πρωινό χωρίς το γέλιο σου να μου φτιάχνει το μέλλον.
•
•
•
•
•
•
Τα λόγια περιττάΧρόνια πολλά ήλιε μου.
Πάντα δίπλα σου
Καληνύχτα
Με αγάπη
Ιωάννα
YOU ARE READING
Unspoken #WSA17
SpiritualΜια μέρα η ψυχή θα πάρει εκδίκηση. Και όλος ο κόσμος θα μοιάζει με έναν ραγισμένο καθρέφτη κάτω από την δυνατή βροχή. Μηδενική αντοχή. Μηδενική ανοχή. Μονάχα ραγίσματα και ουρλιαχτά.