Unspoken #WSA17

||30||

Θυμάμαι.

Πάντα θυμάμαι.

Θυμάμαι πότε σε γνώρισα
Πως σε γνώρισα
Που σε γνώρισα.

Όλα μαγικά.

Νομίζεις πως δεν θυμάμαι τίποτα
Ζήσε με την άγνοια μωρό μου.

Εξ άλλου δεν αντέχεις την αλήθεια.

Δεν αντέχεις να ξέρεις πως εγώ πονάω και παλεύω ακόμα για εσένα.

Κι ας μην το ξέρεις.
Κι ας μην το μάθεις ποτέ στην τελική.

Μα, κάνε μου μια χάρη.

Νιώσε.

Ας είσαι εσύ το άτομο που νιώθει ανάμεσά μας.
Ας νιώθεις την χαρά, την ευτυχία, το πάθος, τον έρωτα.

Κι άσε με εμένα να θυμάμαι.
Να θυμάμαι το πρόσωπό σου κάθε φορά που ένιωθες όλο αυτόν τον κόσμο.

Κι ύστερα ας ζήσουμε με αυτά.
Εγώ με αναμνήσεις κι εσύ με συναισθήματα.

Ποιος θα πονέσει περισσότερο μωρό μου; 

Ποιος θα πέσει πρώτος στον λάκο του έρωτα;

Τρέχα και πήδα.

Θα σε πιάσω στην αγκαλιά μου και δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα.

Όμως, μην τσιρίξεις όταν δεις τα νύχια μου.
Δεν θα σκοτώσω εσένα.

Ίσως μερικές σκιές
•
•
•
•
•
•
Γι'αυτούς που ζουν με είδωλα του μυαλού

Να χαμογελάτε

Με αγάπη
Ιωάννα