Ζούσε σε ένα καράβι.
Έτσι παρομοίαζε την αγάπη της.
Σαν ένα καράβι,
Που ξεκινάει από το λιμάνι της καρδιάς
Για να ταξιδέψει στις θάλασσες του
σώματος.
Θυμάσαι που την έπνιγες;
Θυμάσαι που έκαιγες το πλοίο της;
Δεν έλεγε τίποτα.
Το έφτιαχνε ξανά
Και το έκαιγες ξανά.
Ρουτίνα είχε καταντήσει ο έρωτας.
Ώσπου άλλαξε λιμάνι.
Τα καράβια της ταξίδευαν σε άλλες θάλασσες
Πιο γαλήνιες.
Κι εσύ έμεινες με τα σπίρτα να καις την μοναξιά σου
•
•
•
•
Γι'αυτούς που βάζουν φωτιές με λόγια και σβήνουν με μπουνίδια.
Σας αγαπώ
Είμαστε δεύτερη θέση και ομολογώ πως χθες έκλαιγα από χαρά
Είστε υπέροχες
Με αγάπη
Ιωάννα
YOU ARE READING
Unspoken #WSA17
SpiritualΜια μέρα η ψυχή θα πάρει εκδίκηση. Και όλος ο κόσμος θα μοιάζει με έναν ραγισμένο καθρέφτη κάτω από την δυνατή βροχή. Μηδενική αντοχή. Μηδενική ανοχή. Μονάχα ραγίσματα και ουρλιαχτά.
