Σουρούπωνε Άνοιξε το φως του γραφείου της κι άρχισε
Άρχισε να πίνει
Να γράφει
Να μιλάει
Άρχισε να κάνει ότι ο κόσμος ξεχνούσε
Η αγάπη της έπαιρνε την διάσταση εκατοντάδων λέξεων
Έγραφε για έρωτες που ποτέ δεν έζησε
Για δάκρυα που ποτέ δεν έχυσε
Μα δεν λυπόταν
Ήλπιζε
Πάντα ήλπιζε
Πως όλα θα πάνε καλύτερα
Μα τότε ανέπνευσε
Και το παραμύθι χάθηκε κάτω από την σκόνη της.
YOU ARE READING
Unspoken #WSA17
SpiritualΜια μέρα η ψυχή θα πάρει εκδίκηση. Και όλος ο κόσμος θα μοιάζει με έναν ραγισμένο καθρέφτη κάτω από την δυνατή βροχή. Μηδενική αντοχή. Μηδενική ανοχή. Μονάχα ραγίσματα και ουρλιαχτά.
