Unspoken #WSA17

||29||

Ήταν περίεργες η χειμωνιάτικες νύχτες γι'αυτήν.

Κάθε βράδυ είχε το φεγγάρι στην αγκαλιά της.

Της έκανε έρωτα μέχρι το επόμενο ξημέρωμα
Όπου έφευγε σαν κλέφτης, απαρνιόμενος την αγάπη του.

Και κάθε βράδυ η ίδια ιστορία.
Και κάθε πρωί η ίδια σχιζοφρένεια.

Η χαρά να κρύβεται κάτω από την γύμνια της και το φεγγάρι να τραγουδάει στον ήλιο ερωτικές σονάτες.

Μέχρι που η χαρά πείσμωσε.

Και το επόμενο βράδυ το φεγγάρι πέθανε δίπλα της.

Έμεινε μόνο ένα άδειο σώμα
Που τις έτρωγε την ψυχή όποτε είχε καύλες.
•
•
•
•
•
Σήμερα το αφιερώνω σε κάποιον άλλον.
Σήμερα το αφιερώνω στην άλλη πλευρά.
Εις υγείαν λοιπόν αυτών που ζούνε για να γαμάνε.
Μα όχι εγκέφαλους.

Να χαμογελάτε.

Με αγάπη

Ιωάννα