Unspoken #WSA17

||7||

Δεν κατάλαβε γιατί έφυγες.

Ποτέ δεν κατάλαβε.

Έψαχνε την απάντηση στους πάτους των άδειων μπουκαλιών και στα κουτιά των τσιγάρων της

Μα πουθενά.

Της λείπεις

Διάολε, της λείπεις πολύ.

Αλλά δεν είσαι εκεί για να την ακούσεις να στο λέει.

Δεν είσαι εκεί να την ηρεμήσεις τα βράδια που σπαράζει στο κλάμα

Δεν είσαι πουθενά.

"Γαμημένε εγωισμέ. Εσύ φταις που έφυγε!" Ουρλιάζει το ξημέρωμα πάνω από το άδειο της ποτήρι.

Μα το ποτήρι γεμίζει ξανά και ξανά.

Οι λέξεις αυτές λέγονται ξανά και ξανά.

Μα ο εγωισμός δεν επιστρέφει πίσω αυτό που της πήρε.

Και η ίδια της χάνεται σε δρόμους, σε άδεια κρεβάτια, σε αγγίγματα χωρίς νόημα.

"Γύρνα πίσω" μουρμουρίζει λίγο πριν φύγει για να τον βρει.

Δεν ξέρει που πάει

Όμως ξέρει πως θα τον βρει κάποια στιγμή.

Και δεν θα αφήσει κανέναν εγωισμό να τον πάρει μακριά της. 

•
•
•
•
•    

Γι'αυτούς που η σπίθα του έρωτα ζει και μετά το τέλος της ταινίας
Και ψάχνουν απελπισμένα μια ακόμα σκηνή.

Με αγάπη 

Ιωάννα