Unspoken #WSA17

||12||

Ήταν περίεργο βράδυ το χθεσινό.

Από εκείνα που αναρωτιέσαι πως κατέληξαν έτσι.

Πως είναι δυνατόν να έγιναν έτσι.

Άνοιξε ένα μπουκάλι φίλε κι έλα να τα πούμε.

Έλα να πούμε για εκείνο το βράδυ. 

Πίναμε μπύρες στο λιμάνι κι εσύ έκλαιγες.

Σε είχα στην αγκαλιά μου και δεν μιλούσα.

Λέξη δεν έβγαινε από το στόμα μου.

Σε άφησα να ξεσπάσεις.

Να βγάλεις την πίκρα της χρονιάς στα πόδια μου.

Μου μίλησες για αγάπη.

Πόσο πολύ θα ήθελες να νιώσεις λίγη αγάπη.

Κι εκεί δεν άντεξα.

Τα χείλη μου συγκρούστηκαν με τα δικά σου πριν το καταλάβω.

Όλα έγιναν πριν το καταλάβω.

Με χαστούκισες πριν το καταλάβω.

Άρχισες να ουρλιάζεις πριν το καταλάβω.

Βούτηξες στον Θερμαϊκό πριν το καταλάβω.

Και τώρα σε έχω χάσει

Κι ακόμα να το καταλάβω.
•
•
•
•
•
Γι'αυτά τα περίεργα βράδια που κατέληξαν μαχαίρι της υπόλοιπης ζωής.

Γι'αυτούς που μέθυσαν με την αγάπη και τους πυροβόλησε πριν καταλάβουν το πως και το γιατί.

Με αγάπη
Ιωάννα