Unspoken #WSA17

||27||

"Νιώθω έναν κόμπο στο στομάχι.

Δεν ξέρω τι φταίει.

Έχω μήνες να φάω κανονικά σαν άνθρωπος.

Έχω μήνες να βγω στο φως.

Δεν ξέρω τι φταίει, αλήθεια.

Ίσως είναι όλα μπάχαλο.

Ίσως είμαι εγώ η ίδια μπάχαλο.

Μα, δεν σταματώ να ελπίζω.

Θα το παλέψω μέχρι τελευταίας ανάσας.

Ίσως αργήσει.
Ίσως έρθει νωρίς.

Καλοδεχούμενη είναι πάντα.

Όμως, να ξέρεις, μικρό μου τριαντάφυλλο.

Ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος.

Εσύ..εσύ είσαι κάτι παραπάνω από άγγελος για εμένα.

Δεν μπορώ να πω με λόγια τι υπάρχει μέσα μου.

Όμως ξέρω πως είναι δυνατό.

Είναι δυνατό και θα κρατήσει.

Αν δεν με δεις όταν ξυπνήσεις,
Μην κλάψεις.

Πάρε λίγο ούζο και πιες στην υγειά μου.

Γέλα που έφυγα
Χόρεψε
Διασκέδασε.

Μα μην κλάψεις.

Ο τάφος μου θέλω να είναι λευκός σαν την καρδιά που μας ενώνει."

     ---Ετοιμοθάνατη καρκινοπαθείς μητέρα στο νεογνό της
•
•
•
•
•
Για εσένα παππού.
Και για όλους εσάς.

Σας αγαπάω πολύ.
Ειδικά εσένα.

Να χαμογελάτε και να προσέχετε
Με αγάπη

Ιωάννα