hp: next generation, next adventures

15. Scorpius

Die avond moest ik van James op wacht staan voor Cameron en haar tegenhouden als ze eraan kwam. We hadden in misschien een kwartiertje gegeten en hebben het toetje overgeslagen om de spullen uit haar kantoor te jatten.

Ik had geen idee wat Kaz aan doen was, of wat Finn aan het doen was.

Ze zouden naar me toe komen als ze klaar waren. Hopelijk hadden we dan nog tijd voor een toetje.

Ik wachtte 10 minuten, (ik hield het bij) leunend tegen de muur en las de Kibbelaar (een vriendin van de Potters en Weasleys was de hoofdredacteur had Albus me verteld).

10 werd 15.

Kinderen begonnen uit de Grote Zaal te komen.

15 werd 20.

Ook een paar leraren kwamen nu naar buiten.

20 werd 25.

Ik had de Kibbelaar al twee keer gelezen en er waren al heel veel kinderen langsgekomen. Ik begon me onderhand zorgen te maken, Cameron kon elk moment naar buiten komen.

Toen ik al 28 minuten had gewacht kwam ze.

Ik hoopte dat ze al naar de slaapvertrekken van de leraren zou gaan, of naar buiten, of naar een andere leraar, maar ze ging recht op de kerkers af.

Tijd om in actie te komen.

'Professor! Ik had nog een vraagje over het huiswerk,' zei ik en ze draaide zich om.

Ik liep naar haar toe, ik liep langzaam zodat een groepje Huffelpuffs net langskwam als ik naar Cameron zou lopen zodat ik moest wachten.

Toen ik haar uiteindelijk bereikt had deed ik er nog lang over mijn boeken te pakken en liet iets vallen.

Toen ik het had opgeraapt legde ik uit waarom ik verward was over de uitwerking van een sterke toverdrank die bekend staat als: Het Vocht van de Levende Dood, wat best indrukwekkend klinkt.

Ik dacht zogenaamd dat het met geesten te maken had, wat natuurlijk niet zo was. Daarna dacht ik dat je echt dood ging. Maar het was Levende Dood, dat kon toch niet? Zo bleef ik nog wel even doorgaan. Ik ben eigenlijk goed in toverdranken en snel van begrip, maar ook goed in toneelspelen, dus het ging wel goed. Na een tijdje veranderde ik van onderwerp, naar een geluksdrank en hoe dat precies werkte, waar ik eigenlijk echt wel in geïnteresseerd in was. Gewoon tot hoe ver het kon. Alleen als je het wel kon, maar door bijvoorbeeld zenuwen wordt dat afgeremd, of je moet gewoon een beetje geluk hebben. Ook vroeg ik me af waarom mensen het niet vaker gebruikten, maar blijkbaar had je er veel rare ingrediënten voor nodig, was het erg moeilijk om het goed te doen en was het bij veel evenementen verboden. Ik denk dat ik haar in totaal 10 minuten had afgeleid, 15 misschien, maar dat was genoeg, want Finn en Kaz kwamen uit de richting van de kerkers en liepen de trap op naar Gryffindor.

'Ik snap het professor, heel erg bedankt,' zei ik zodra ze de trap op waren.

'Mooi zo. Dan ga ik maar eens. Nog een fijne avond,' zei ze, duidelijk blij dat ik geen nieuwe vragen stelde.

'Ja, zelfde!' zei ik en liep rustig de trap op. Zodra ik in de leerlingenkamer was kon ik alleen even vragen of het gelukt was, de rest zouden we die avond pas bespreken als iedereen weg was.

Dat duurde veel te lang, ik maakte mijn huiswerk (toverdranken had ik zo af) en keek tussen de toverdrankjes die ik in de loop van het jaar had verzameld. Ik was niet de enige. Sophie, James, Rose en Albus deden het ook. Ik deed meestal samen met Albus, gezien het vaak in tweetallen was, als je het wel alleen deed pakten we gewoon de beste. Volgens mij deden wat andere Weasleys dat zelfs ook, Dominique bijvoorbeeld.