hp: next generation, next adventures

43. Rose

Aan de rand van het bos zochten we een rustig plekje op met z'n allen. De markt was erg leuk geweest, maar nu waren we allemaal bij elkaar.

Vanaf hier konden we het vuurwerk goed zien. We lachten en praatten, maar iedereen herdacht ook de doden. George hield de hand van Angelique vast en moest zo te zien moeite doen om zijn tranen te bedwingen, net als Harry. Pap was ook erg stil, samen met Ginny. Teddy was een beetje afwezig, denkend aan zijn ouders, waarschijnlijk.

Iedereen keek naar het vuurwerk terwijl we op dekens zaten. James en Fred waren gedempt aan het praten over naar de kamer met de schilderijen gaan. Roxanne mengde zich erin en het werd snel verspreid.

'Willen jullie mee?' vroeg Roxanne aan de ouders. En die knikten.

'Jullie gaan nergens heen,' zei een stem achter haar ineens. Allemaal draaiden we snel om naar de richting van het geluid. Achter ons kwamen een tiental Dooddoeners uit het bos. Niemand had hun toverstokken bij de hand en we konden ze ook niet pakken, want er werden stokken op ons gericht.

Sophie stond heel langzaam op, Roxy en James wilden haar tegenhouden, maar dat lukte niet.

'Wat willen jullie?' vroeg Sophie verbitterd.

'Harry Potter,' zei een van de Dooddoeners en Harry leek bang. Aan zijn verhalen te horen is het altijd zo gegaan en nu dacht hij dat het eindelijk voorbij was geweest, maar nee, 'En Sophie Shaw.'

'Had ik kunnen weten,' verzuchtte Sophie.

'Sophie, nee, ga niet mee,' zei Teddy, 'En jij ook niet Harry.'

'Ik ga mee, laat Sophie hier,' zei Harry dapper.

Ik was doodsbang. Er waren toverstokken op ons gericht, door Dooddoeners, bedoeld om te dóden. Ze wilden Harry en Sophie. Ze wilden Harry en Sophie. Ik kon niet meer nadenken. Hoe had Sophie James ooit kunnen bevrijden? Mam pakte mijn hand en ging voor mij en Hugo zitten. Ik zag dat dat op meerdere plekken gebeurde.

'Godverdomme, meneer Potter,' zei Sophie.

'Jullie komen allebei langzaam naar voren en gaan met ons mee, begrepen?' zei de leider.

Sophie knikte en begon naar de Dooddoeners te lopen. Ze had een vast een plan. Hoopte ik, anders was dit wel het domste wat ze kon doen. Hoe dan, Sophie? Hoe ben je zo dapper? Dacht ik. Zelf zat ik rillend op de grond terwijl de tranen uit mijn ogen stroomden. Albus zat ook achter Ginny, maar leek een plan te bedenken om zijn stok te pakken die een meter weg lag. James keek bezorgd van Sophie, naar de Dooddoeners, naar zijn stok.

'Sophie,' zei Harry waarschuwend terwijl hij ook bij de anderen weg begon te lopen.

Sophie had geen plan, zag ik nu. De tranen liepen over haar gezicht en ze leek erg bang. Toch liep ze door. Net als Harry.

'Laat, laat hem gaan,' snikte Sophie, 'Harry, niet komen.'

Sophie had het midden van de Dooddoeners bereikt en keek Harry aan. 'Niet komen,' herhaalde ze zwakjes en Harry stopte even.

'Mijn schuld,' huilde Sophie, 'Niet komen, Harry, niet komen.'

Ze viel op haar knieën en meteen werden er 4 toverstokken op haar gericht.

Sophie lag daar op de grond zachtjes mompelend. Harry bleef even stilstaan. Iedereen hield zijn adem in... er klonk ineens een harde knal. Iedereen schrok en snel werden er toverstokken gepakt en sprongen er mensen op. Een stuk of 5 Dooddoeners lag bewusteloos op de grond, de rest was alleen maar erg verward. Sophie vervloekte er nog een paar, net als Teddy, pap, Bill en Ginny.