hp: next generation, next adventures

41. Sophie

In de loop van de week kwamen we erachter dat de vijfdejaars ons echt niet mochten. Het waren rivalen met grote grappen en zo, maar dit werd ronduit gemeen. Steeds vaker kwam er een vloek per ongeluk op een Weasley, of zagen we iemand toevallig niet bij het ontbijt.

We wisten van een jongen zeker dat hij er de hele tijd mee te maken had, een Slytherin. Molly kleurde zijn haar roze, huid oranje en wenkbrauwen geel als wraak na hij haar had vervloekt.

Hij kreeg het in de middag pas ongedaan gemaakt, het was echt geniaal. Sinds dien zijn de vervloekingen alleen maar erger geworden en Roxy heeft besloten dat iedereen een oortje moet dragen. Eén piepje was vervloekt worden door iemand en meteen zou de rest van de familie komen om ze eens een keer goed terug te pakken. Volgens mij wisten ze dat we dat hadden gedaan, want de twee dagen daarna waren er geen vervloekingen meer.

Twee dagen.

James kwam weer terug op school op woensdag en daar was ik erg blij mee, we zeiden niks meer over de reddingsactie, maar gingen weer door met ons normale ritme. Daar was ik héél erg blij mee. We maakten grapjes en gingen lachend de dag door. We hadden wat huiswerk en ik had afgesproken om het met Sarah en Evy te maken, dus om 3 uur ging ik naar Slytherin. We hadden om 9 uur die avond afgesproken om verder te werken aan de Map. Roxanne had James ook meteen een oortje gegeven en dat was maar goed ook, want om 4 uur hoorde ik een ferme piep in mijn oor. 1 piep, gevaar. We waren net klaar met ons huiswerk, dus zei ik dat ik mijn vriendinnen bij het avondeten weer zou zien en liep snel weg. Albus en Molly stonden vrijwel tegelijk met mij op en met zijn drieën liepen we de leerlingenkamer uit.

'Wie is het?' vroeg Albus.

'Geen idee,' antwoordden ik en Molly tegelijk terwijl we richting de trap liepen. Het was geen Slytherin, dus het had geen nut om in de kerkers te blijven.

Bij de Grote Zaal liepen we Roxy en Dom tegen het lijf.

'Wie is het?' vroeg Roxy dit keer en wij haalden onze schouders op. De opties waren nog: Fred, Victoire, Rose, James en Scorpius.

Ik hoorde nog een piep, iets hoger dan de vorige, dus van een ander apparaat. Het was de hoogste die er was.

'Rose,' zei ik hardop.

'En die andere Scorpius?' vroeg Albus.

'Nee,' antwoordde ik, 'James.'

Met zijn allen renden we de trappen op en schoten op goed geluk een aantal geheime gangen in tot we Rose, James en Fred in een hoek gedreven zagen staan met alle 17 vijfdejaars om hen heen.

Degene die hun stok nog niet hadden getrokken deden dat niet en we stelden ons op.

'Laat ze gaan,' zei Roxanne.

'Een kleine vierdejaars, wat schattig!' kleineerde een Slytherin en Dom nam het over:

'James, Rose, Fred, kom langzaam hierheen. Als iemand ze een haar krenkt vervloek diegene.'

'Je doet maar, wij zijn met meer,' zei Emma stellig.

'Maar wij zijn beter, laat ze gaan,' mengde ik me in het gesprek.

'Een derdejaars?' zei een Ravenclaw spottend, 'wow ik ben zo bang.'

'Zou ik zeker zijn, ze is hier beter in dan wij allemaal,' antwoordde Victoire.

'Wat betekend dat jullie allemaal slecht zijn,' reageerde een Hufflepuf, 'Hoe jullie de grootste pranksters zijn geweest is me een raadsel.'

'Zijn. Wij zíjn de beste en grootste pranksters,' viel Dom bij, 'laat ze nu gaan, of het wordt vechten en dat winnen wij. Geloof me, we hebben genoeg ervaring.'