hp: next generation, next adventures

33. Albus

Het was woensdag, een vrij normale dag. We hadden dan maar 4 uur: 2 ervan toverdranken, 2 andere verweer tegen de zwartekunsten.

's Ochtends was ik nog bijna te laat. In de slaapzaal was een oorlog uitgebroken en ik was in de minderheid. Nee, het was nog erger: ik was alleen. Rick en David waren het ergst, Sebastian kon er ook wat van, net als Ronald. Luke was min of meer centraal en Dennis ook, al hielp hij me af en toe. Alleen als de rest er niet was, natuurlijk. Ze deden het nooit als er anderen bij waren: maar gaven duidelijk aan dat ze me niet mochten en ik op moest rotten.

Het waren kleine dingen: ze sloopten mijn wekker, ze zorgden ervoor dat ik geen handdoek kon vinden, ze verspreidden geruchten over me... allemaal dingen waar ik mee kon leven, maar het waren er teveel bij elkaar. Door hen had ik meerdere keren ontbijt moeten missen: iets waar ik echt niet tegen kon, vooral omdat ik Scorpius dan niet kon zien. Door hen dachten leerlingen dat ik een verwend nest was, dat ik dacht dat ik geweldig was door wat mijn vader deed. Iets wat helemaal niet waar was, hoopte ik. Op woensdag hadden ze de handdoeken weer eens verstopt, normaal deden ze dat voor het douchen, nu erna.

'Jongens?' vroeg ik in wanhoop, 'Jongens! Geef hem terug!'

Geen antwoord, zelfs Dennis niet. Alhoewel ik wist dat ze er waren: ik voelde het. Ik was ondertussen al een beetje droog: ik besloot gewoon mijn kleren te pakken zonder me af te drogen.

Mijn handdoek had over de deur gehangen, het was makkelijk voor hen geweest om hem te pakken. Toen ik de bak opendeed waar je je kleren in kon leggen zodat ze niet nat werden, waren die ook weg. Mijn kleren waren weg. Ik had geen kleren aan. Het was 8:15. Ik had nog 15 minuten om mijn kleren te pakken te krijgen, mijn spullen te pakken en naar toverdranken te lopen.

'Jongens... Luke, Dennis, alsjeblieft. Geef me mijn kleren terug,' zei ik. Stilte van hen, maar Rick antwoordde: 'Wat krijg ik ervoor terug?'

Een pak slaag, dacht ik. Ik antwoordde niet, ik had hem niks te bieden.

'Wat krijg ik ervoor?' herhaalde Rick, 'Of heeft de beroemde Albus Potter niks?'

Negeer het, dacht ik, ze gaan uiteindelijk weg en dan kan ik mijn kleren gewoon pakken. Ik zal laat zijn, maar ik zou gewoon met Cameron gaan praten en het zou allemaal goed komen.

'Ik weet vrij zeker dat hij wel iets te bieden heeft,' zei David. O David, hou je mond!

'Wat dan?' vroeg Rick.

'Informatie,' antwoordde David.

'Over wat? Ik weet niks meer dan jullie!' zei ik. Nog 12 minuten.

'Over het kasteel,' zei David.

'Daar weet ik niks meer van dan jij, David,' antwoordde ik, was mijn angst te horen?

'Dat weet je wel, je bent elke nacht weg. We zien heus wel dat je er 's avonds niet bent en 's ochtends wel. Of dat je wegglipt als je denkt dat wij slapen. We zijn geen idioten,' zei David en ik was het met hem eens. Het waren geen idioten en dat was verdomd irritant.

'Dan ben ik alleen in leerlingenkamers,' loog ik.

'Nee,' zei Ronald, 'Ik heb je een keer in de oostvleugel gezien, daar is geen leerlingenkamer. Je was met je nichtje en die Malfoy. Ook je broer en zijn meisje zag ik.'

'Sophie is zijn meisje niet en dan waren we daar omdat we met anderen af hadden gesproken om niet in een leerlingenkamer te zitten. Die zijn wel eens vol, weet je. Dan kan je daar nou eenmaal niet terecht,' reageerde ik.

'Weet je wat, ik laat je wel gaan, met handdoek,' zei Rick, ik wist dat er een maar kwam en ik had gelijk, 'Maar dan moet je eerst het wachtwoord van Gryffindor vertellen.'