hp: next generation, next adventures

7. Scorpius

Ik stond op toen de wekker ging. Ik kleedde me aan en vertrok naar de leerlingenkamer van Ravenclaw. Ondertussen kwam ik Albus tegen, samen gingen we verder. Toen we bij de Westertoren kwamen hoorde we een vrouwenstem zoals Rose al beschreven had.

 'Wat was er eerder de feniks of het vuur?'

'O shit die weet ik nooit,' zei Albus geërgerd.

'Het is ook niet of je het weet, maar hoe je het zegt,' zei ik wijs, 'Het is een cirkel; het vuur, de feniks, of de feniks het vuur, het cirkelt om elkaar heen tot in de eeuwigheid.' Eigenlijk bedacht ik maar iets, ik wist het niet en dit antwoord klonk niet verkeerd.

 'Goed geformuleerd,' zei de stem.

'Zei ik toch.' Ik kon het niet laten, ook al wist ik het helemaal niet zeker. '

e zei net iets wat nergens op slaat,' antwoordde Albus.'Het was goed.''Maar het sloeg nergens op.''Dat maakt niet uit of het ergens op sloeg, alleen of we binnen komen.'

De deur ging open, Rose zat in een van de stoelen. Albus en ik gingen erbij zitten.

'Weet je,' zei ik voor iemand anders iets kon zeggen, ' we kunnen, nu we er toch al uit zijn, misschien ook meteen een rondje lopen.' lbus begon te grijnzen, maar Rose keek me geschrokken aan.

'Hierheen komen is 1 ding maar echt gaan rondzwerven is iets veel gevaarlijkers,' zei ze.

'Ik vind het een goed idee, hoe moeten we de school anders leren kennen?' zei Albus.

'Niet,' antwoordde ze.

'Daar is toch niks aan,' zei Albus op zijn beurt.

'Maar je kan dan ook niet van school gestuurd worden,' zei ze bits terug.'Dat word je niet zomaar.''Maar toch. Denk aan alle punten.''Niemand word er slechter van, alleen Huffelpuf beter.''Je bent onuitstaanbaar!''Weet ik, dat zeg je altijd.''Misschien omdat dat gewoon zo is.''Dank je''Geen dank.'

'Hou je kop!' kwam ik tussen beide. 'Rose ga je nou mee of niet?''Nee, ik wil geen problemen.' 'Oké dan gaan ik en Albus zonder jou. Kom op Al.'

We liepen weer door de deur naar de trap. Na 10 meter hield ik hem even tegen. 'Rose komt binnen 3,2,1:' De deur ging open. Ik haalde opgelucht adem, het was echt een blunder geweest als Rose niet zou komen.

'Ik ga toch met jullie mee,' verklaarde ze.

'Oke, geen probleem,' zei ik, grappig, hoe ik deze mensen pas een dag kende, maar toch wist dat ze mee zou gaan.'Maar waar gaan we eigenlijk heen?' vroeg Albus.

'Hogwarts heeft een heleboel geheimen, die wil ik wel eens achterhalen,' zei ik.Het uur daarna zwierven we door de school. We keken uit naar geheime gangen en kamers. We maakten grappen en kletsten, maar niet te hard, anders hoorden ze ons nog, het was sowieso een wonder dat ze ons niet vonden. Het was een gezellige nacht. Daarna liepen we ieder terug naar onze eigen leerlingenkamer. Het gevoel dat het een vreselijk jaar zou worden omdat we niet bij elkaar zaten verdween al snel. 

De rest van de week was erg gezellig, vooral de nachten. We zwierven steeds verder door het kasteel en ontdekten steeds meer. Door de nachtelijke wandelingen konden we de weg ook veel sneller vinden dan de rest van ons jaar. We kregen meteen de eerste week al best veel huiswerk op. Maar we hadden het hele weekend en dat gebruikte we om huiswerk te maken, maar natuurlijk ook om uit te slapen na een lange nacht in het kasteel.We hoefden Rose nooit meer te vragen of ze wel ging, ze ging namelijk altijd mee. We hadden veel lol en leerden elkaar steeds beter kennen. We zaten altijd bij elkaar. Soms aan de tafel van Ravenclaw, soms aan die van Gryffindor en soms aan die van Slytherin.

We namen 's nachts ook niet meer de moeite om naar elkaar toe te komen, we spraken gewoon op een bepaald punt af.Soms was dat wel een leerlingenkamer, daar aten we dan snoep dat we pikten uit de keuken en bedachten wat we de volgende nachten allemaal konden doen. Het was altijd leuk. Ook de weken daarna. 

We kenden Hogwarts al goed, maar er was nog heel veel te ontdekken. Misschien kenden we nog niet eens alle geheimen als we in ons laatste jaar zaten. Er was dan tenminste altijd iets te doen.We werden wel een keer bijna gesnapt door Munro en we kwamen ook heel vaak zijn kat tegen. Dan moesten we maken dat we weg kwamen anders hadden we een groot probleem, want waar die kat was, was Munro.Ik had goede vrienden gemaakt. Ik was gelukkig. Ik hoefde voor het eerst in mijn leven geen rekening te houden met mijn vader of moeder, ook niet met mijn grootvader!

Ik kon mijn eigen beslisingen nemen. Ik kon mijn eigen vrienden uitkiezen.

]M