hp: next generation, next adventures

17. Sophie

Ik had me voorbereid:

Al het vuurwerk was genummerd, ik had een hologram gemaakt van de grote zaal met verschillende kleuren en de nummers erbij die ik kon oproepen en later verdwijnen,

ik had gekeken wie er nachtdienst had, Longbuttom, eitje. Hij zou nooit al te veel punten aftrekken, al moesten we ook wel uitkijken.... Hij kende ons.

Ik ging naar de leerlingenkamer, waar Albus zat te wachten.

'Laten we gaan,' zei ik, en we vertrokken.

James en Scorpius kwamen net aan toen we er waren, Rose was er al.

'Klaar?' vroeg ze.

'Klaar,' zei iedereen.

'Het is simpel,' begon ik, 'Alles is genummerd, we beginnen links van de deur als je binnenkomt en gaan met de klok mee. De dingen met letters doe ik, die van geluid moet jij doen, James, en de rest doen de genummerde, die zijn er ook het meest. Duidelijk?'

'Heel duidelijk,' beaamde iedereen.

'Kom op dan, we hebben tot 4 uur, dan komt Longbuttom z'n rondje doen,' zei ik en we begonnen.

We hadden allemaal een bezem, dus konden we allemaal vliegend de dingen ophangen.

Ik hing de mijne hoger dan de andere, dan weer lager, soms op dezelfde hoogte en kriskras door de grote zaal.

Ik moest soms de hologram raadplegen, maar het ging best snel, toch waren we nog lang niet klaar toen het 3:15 was.

'We moeten opschieten,' zei ik geïrriteerd, het was moeilijker om ze vast te plakken dan ik had verwacht, zelf had ik de spreuk al onder de knie, James ook wel al wat langzamer, de rest deed dit nu voor het eerst.

Ik was klaar en begon de rest te helpen, James voegde zich al snel bij ons.

Met zijn vijven zich het een stuk sneller, maar het was al 3:45. Nog een kwartier en we zouden weg moeten zijn, of we zouden gesnapt worden.

'Ga!' zei ik tegen de eerstejaars. Ik en James zouden ons wel redden, hoopte ik.

We moesten nog een stuk of 5 stukken voor de vleermuizen, dat was niet veel, in theorie.

Maar in praktijk zouden we ondertussen nog 10 minuten hebben voor Longbuttom in de zaal is, als het niet eerder is, wat betekend dat we over 5 minuten geen kant meer op kunnen en dat zelfs nu James eigenlijk al mee naar Slytherin moet, of hij zou hem tegenkomen.

Nog ieder 1 stuk, James was zo zenuwachtig dat hij hem liet vallen. Zoals alle goede vrienden doen, vloekten we tegelijk grondig, met precies dezelfde woorden.

Alles was opgehangen, maar de camouflage-spreuken waren nog niet uitgesproken.

We maakten snel een rondje, waren net klaar... en hoorde voetstappen in de hal, shit.

We vluchtten naar het kamertje naast de Grote Zaal, doken daar een bezemkast in en waren zo stil mogelijk.

Een minuut ging voorbij, twee, drie. Na vijf minuten kwam hij de ruimte binnen, liep een snel rondje en de deur ging weer dicht.

Beide haalde we opgelucht adem en wachtten nog 10 minuten tot we uit de kast durfden te komen, voorzichtig de deur open deden en naar de gang liepen.

Als het goed was, zou Longbuttom nu via de noordtoren gaan, aan de andere kant van het gebouw.

Ik gaf een klein duwtje tegen de deur, die werd nooit geolied door leraren ofzo, maar door Weasleys die grappen uithalen, zodat we niet gehoord werden.