hp: next generation, next adventures

53. Rose

Nog 5 weken tot de examens, dan nog één week op Hogwarts en uiteindelijk: naar huis. Thuis. Raar eigenlijk. Dat thuis een plaats is waar ik maar 6 weken in de zomer en 2 weken in de winter ben. Zou Hogwarts dan niet meer mijn thuis moeten zijn? Wat is thuis eigenlijk? Of is het gewoon allebei thuis? Omdat ik me er fijn voel? Bij allebei heb ik familie... Hoe zouden andere mensen dit zien?

'Thuis is de plek waar ik veilig mijn eigen ding kan doen,' zei Suzanne slaperig, draaide zich nog een keer om en viel weer in slaap. Beide dus.

Ik was al begonnen voor de examens, ik had een paar samenvattingen gemaakt en wat lastigere spreuken geoefend. Ik probeer Scorpius en Albus ook dingen te laten doen, maar tot nu toe is het nog niet echt gelukt. Ik verwachtte dat ze binnen een of twee weken wel zouden beginnen. James en Sophie waarschijnlijk over een week of vier, misschien leren ze dan een beetje en gaan ze met goede punten naar huis. Wat zou voor Sophie thuis zijn?

De eerste vier uur had ik met de Hufflepufs en daarna twee met Slytherin. Eerst bezweringen. Eigenlijk was ik blij dat ik niet bij bezweringen en VTZK bij Scorpius of Albus zat. Ik was vreselijk in de praktijk. Natuurlijk, ik kon het. Maar niet in de les. Ik kreeg de spreuk en de beweging, maar ik kon het niet voor elkaar krijgen om iets te laten gebeuren. Ik oefende en oefende en dan kon ik het, eindelijk. In de les kon iedereen het al meteen, of anders de les daarna. Ik ook de les daarna, daardoor viel het niet op, maar ik oefende in mijn vrije tijd nog veel. Scorpius leek het vanzelf te doen, alsof het geen moeite koste. Eerst was ik dat, ik was de beste van ons drieën, maar het was moeilijker geworden en daar was ik niet goed in. De rest groeide mee, groeide verder, maar ik had er alleen maar meer moeite mee. Het zou fijn zijn als het vakantie was en het niet meer uitmaakte. Niet dat het de jongens en Sophie opviel, ik was goed in alles wat te maken had met de Map, niet zo goed als Sophie en James, maar ik kon helpen. Dat was makkelijk, andere spreuken moeilijk, ik snapte de logica ook niet. Soms werkte het zo, magie was iets raar.

In de theorie was ik wel goed, daarmee compenseerde ik het dan weer een beetje. In het eerste jaar was ook vooral theorie eigenlijk, maar ik was bang voor het jaar daarna.

In kruidenkunde was ik dan weer wel goed, of in ieder geval niet slechter dan de rest. En Neville mocht me. Het was niet dat hij me voortrok ofzo, dat zou hij nooit doen. Maar het was fijn om te weten dat hij niet zou gaan schreeuwen als ik iets fout deed, daardoor deed ik het ook minder snel fout. Bij toverdranken was dat anders, maar gelukkig kon ik dat wel. Latijn en wiskunde, wat ik daarna met Albus had, was ik wel echt goed in. Dat was tenminste makkelijk.

's Avonds zaten we met z'n vijven in ons kleine kamertje, Hogwarts. Eerst zaten we er alleen als we met z'n drieën waren, maar samen hebben we beslist dat ze erbij mochten. Scorpius zette een plaat van de Marauders op en Sophie pakte de Map. En gooide hem door de kamer.

'Wat heeft de Map je misdaan?' vroeg James.

'Genoeg,' antwoordde Sophie en James lachte.

'Dus, hoe kunnen we hem precies afmaken?' vroeg Scorpius en voor de honderdste keer vertelde Sophie het verhaal, steeds moedelozer. Dat was eigenlijk niks voor haar.

'Een directe afstammeling van een Potter, Lupin en Black moeten de laatste spreuk uitspreken. Scorpius telt niet. We hebben James en Teddy wel, maar geen Black,' legde ze uit.

'Das lastig,' zei Albus.

'Das zeker lastig,' zuchtte James, die ondertussen de Map op het tafeltje had gelegd.

'Dus we hebben een Black nodig?' vroeg Scorpius.

'Ja, maar een neef ofzo kan niet, het moet een zoon of kleinzoon zijn,' antwoordde Sophie geïrriteerd, 'En hij heeft nooit kinderen gekregen.'