Carrying The Billionaire's Baby (Book Two)

Chapter Six

Thank you for the love, support and your patience to this story :) I really appreciated it :) Maraming salamat po <3

Chapter Six

Ang Baby

[A/N: Waaahhh! Hello guyseu :) Sorry for the long wait. Sobrang busy na ni Owtor. Ang daming ginagawa :'( Sobra. Kakaiyak. Isama mo pa na nilalamon ng KPOP ang sistema ko. Una EXO ngayon BTS sunod GOT7 omg. Happy Birthday, Chen :) Ang aking Jongdae baby <3 Saranghae oppa <3 At congrats sa Daesang EXO my babies <3❤

So, anyways. Sabi ko sainyo ayaw ako tigilan ng EXO. Haha. So. This it! Dumating na si Lucian babe. After nito ay POV ni Lucian babe. Opo. POV na niya na hinihintay niyo :) His side naman next update :) So ayun. Sana hindi kayo magalit sa kalalabasan ng update na ito. Feeling ko lame ito. I dunno. Sana magustuhan niyo pa rin :) Enjoy reading <3]

***

Hindi ko maintindihan ang dapat na maramdaman sa sandaling marinig ang boses ni Lucian at maramdaman ang presensya niya. Humiwalay ako sa kanya para matignan kung dinadaya lang ba ko ng tainga at ng nararamdaman...

Ngunit nang maharap siya. Parang huminto ang mundo ko.

Nandito nga siya sa harap ko! He's here standing in front of me!

Tumahip ang dibdib ko. Realization hit me! Nahanap niya ko! Ngunit paano?

Matagal kong iniwasan ang sandaling ito. Ipinalangin ko na huwag na sanang magtagpo ang landas naming dalawa. Akala ko hindi na kami muling magkikita pa... Pero nagkamali ako!

Dumating na ang kinatatakot ko! I was afraid na magkita pa kaming muli dahil ilalayo niya sakin ang anak ko. No! I won't allow that!

Ayoko na sanang magkita pa kami. Paanong nahanap niya ko? I thought this place is too far from him. Akala ko makakapagtago ako sa lugar na ito pero ngayong narito siya... Gusto ko na lamang tumakbo palayo... Palayo sa kanya. Para hindi na niya makita pa.

Pero hindi lang takot ang nararamdaman ko sa mga sandaling ito. Parang nadurog ang puso ko habang nakatingin sa kanya. Ano bang nangyari sa kanya? Pumayat siya. I can even see the dark circles around his eyes. What happened? Halatang wala siyang masyadong tulog at pumayat din siya. He looked tired and haggard. Hindi ba siya inaalagaan ng mabuti ni Lucila? Bakit pinabayaan niya ng ganito ang sarili niya?

May naramdaman akong kirot. Parang may tumadyak sa puso ko habang nakikita siya. I miss him so much!

Ngunit ang pangungulila at awa ay nalusaw rin agad.

No! I should keep my guard set. Hindi ko pwedeng basta na lamang ibaba ang pader na binuo ko just by seeing him like this. No!

Matagal bago ko natanggap ang lahat. Matagal bago ko ginustong makalimot. At ngayong nasimulan ko ng kalimutan siya... Hindi pwedeng basta na lamang bumigay ngayong nakita ko siyang muli. Hindi dapat ganoon. Dapat matutunan ko ng kontrolin ang sariling emosyon at huwag basta magpapatalo sa nararamdaman. Masyadong masakit ang ginawa niya. Ginamit at dinamay niya pati ang anak ko.

Parang ulan na bumuhos ang mga ala-ala ko habang kausap si Lucila. Lahat ng sinabi niya ay parang cd na paulit-ulit na nagplay sa utak ko as if it happened only yesterday. My heart ached as rage boiled within me!