Carrying The Billionaire's Baby (Book Two)

Chapter Forty Five

Chapter Forty Five

Moonlight

[A/N: Waaahhh! Hello guyseu :) Sorry for not updating for how many days. I'm really sorry huhu. Miss you and I'm so sorry. Huhu. Will you still forgive me dahil hanggang ngayon ay hindi ko pa tapos ang story na ito gayong sinabi ko na nung May pa dapat ito? Will you still give me the second week of June to complete this story? Huhu. Sorry guyseu. Napakadakila kong paasa TT_TT. Sorry guyseu. Hindi ko po talaga kayo gustong paasahin nagkataon lang po na sobrang busy ko pero ngayong June hindi na ganoon kabusy kaya matatapos ko na talaga ito huhu. Sorry na talaga mga bb. Alam ko baka dahil doon nawalan na kayo ng gana huhu. I understand. Sorry po talaga. Kayo na po bahala sa update na ito. Anyways. This is just a short update. Enjoy reading :) Salamat <3 God bless <3]

***

Hindi ako halos makagalaw sa kinatatayuan ko dahil sa gulat nang makita ang pamilya ni Lucian sa harapan ko. Is this really real? Oh my gosh! Naramdaman ko ang paghaplos ni Lucian sa buhok ko dahilan para mapaangat ang tingin ko sa kanya. Ngumiti siya sakin, assuring me that everything will be alright. Bahagyang nabawasan ang tensyon ko.

"Sorry for not telling you that we will be meeting my family." sabi niya at hinalikan ako sa noo. "I want you to meet them because they really want to meet you." sabi niya dahilan para unti-unti akong mapanatag. Gusto rin akong makilala ng pamilya niya? May kakaibang init na dumaloy sa buo kong sistema. 

Tumingin ako sa mga taong nasa harapan namin. Lahat sila ay nakamasid habang nakatingin samin ni Lucian at nakangiti. Naroon ang pagkagiliw nila sa nakikita samin ni Lucian. Hindi ko maiwasang mapangiti dahil sa mga sincere na ngiti nila sakin. Napakadali lang suklian ng mga ngiti nila sakin.

"Good evening po..." bati ko sa kanila. Tumawa silang tatlo at hinila ako ng Lola ni Lucian para yakapin. Hindi ko iyon inaasahan kaya naman nagulat pa ko at nanlaki ang mga mata sa ginawang iyon ni Lola pero nakaramdam ako ng matinding kasiyahan dahil sa init ng pagtanggap ni Lola. It only means na masaya siyang makita ako. Narinig ko ang halakhak ng tatlong lalaki. Malakas pa ang mga ito sa kabila ng edad nila.

"Masaya ko na nakilala ka na rin namin sa wakas." masayang sabi ni Lola habang yakap ako na para bang matagal na niya kong gustong makilala. Niyakap ko rin siya pabalik nang makabawi ako sa pagkagulat. Napakagaan ng loob ko sa kanya na para bang sa katauhan ni Lola ay nagkaroon na rin ako ng isa pang Lola na makakasama.

Maaga kasing namatay ang grandparents ko both side. Maagang naulila si Papa kaya tinaguyod niya ang sarili mag-isa. Ilang taon pa lang daw si Papa ay mag-isa na siya. Sina Ama at Angkong naman ay nakasama namin pero fifteen ako nang mamatay sila. Isa iyon sa pinakamasakit na bahagi ng buhay ko dahil malapit kami sa aming Lolo at Lola. Nakakalungkot na maaga silang kinuha.

"Masaya rin po akong makilala kayo." sabi ko kay Lola. Hindi strict kung titignan si Lola. She looks nice and very approachable. She still looks elegant and beautiful despite of her age.

Humiwalay kami sa yakap. "Kay ganda mo hija. Kamukhang-kamukha mo ang iyong ina." sabi ni Lola habang nakangiti dahilan para bahagya akong magtaka at magulat. Nagkamali lang ba ng sabi si Lola? O talagang sinabi niyang kamukha ko si Mommy?

"Kilala niyo po ang mommy?" tanong ko.

"Naku honey. Huwag mo masyadong biglain si Amanda." natatawang sabi ng Lolo ni Lucian. Napangiti ako ng hindi ko sinasadya dahil sa malambing na pagkakasabi ni Lolo nun. Alam ko na kung saan nagmana ng kasweetan ang mga lalaking Griffin.