Carrying The Billionaire's Baby (Book Two)

Epilogue (9/24/18)

Finally! Epilogue is up! Thank you Lord for helping me to finish this story. Thank you for the wisdom and knowledge you gave me in making this story <3 I am really thankful to God for this opportunity :) Hindi ko ito matatapos kung hindi dahil sa Kanya that's why I am very grateful <3 Thank you Lord for giving me this kind of talent <3 I am so happy that I finally finished it <3

I am thanking Him for giving me my ever supportive and loving family. To my family thank you for encouraging me to continue writing and achieving my dreams salamat po <3 Thank you <3 Kayo po ang inspirasyon ko sa pagsusulat at mahal na mahal ko po kayo <3 Salamat <3

And to my dearest friends thank you sa suporta at pagmamahal at pagpapaalala na mag-update na ko at tapusin ito haha. Ito na po. Epilogue na haha <3 Kaya thank you saking family and friends for the support and love <3 I love you <3

And I am also thanking God for giving You, my Watty friends and readers :) Thank you <3 Kung hindi dahil sa inyo hindi ko matatapos ang kwentong ito kaya maraming maraming salamat po <3 Thank you for being part of this story <3 You are one of my inspiration para matapos ito <3 Dahil sainyo kung bakit nagsipag akong tapusin ito. Kayo ang siyang kasama ko mula book one hanggang dito sa Epilogue kaya sobrang pasasalamat ko sa inyo <3 Mula prologue at ngayon nga ay nandito na tayo sa epilogue kaya thank you for staying with me :) Thank you for the love and support you showed me and to this story :) Salamat po <3 Maraming maraming salamat <3 Mahal na mahal ko po kayo <3 At sa lahat lahat ng nagbasa ng kwentong ito maraming salamat po at mahal na mahal kayo ni Owtor <3

Enjoy reading the Epilogue with a twist hahaha <3 Enjoy reading po :) Salamat :) Saranghae <3 God bless <3

***

Epilogue

“Amanda saan ka pupunta?” tanong ni Juana nang makita akong may bitbit na maleta. Nailagay ko na lahat ng mga kakailanganin kong gamit. Kunting damit at mga importanteng gamit lang ni baby ang dinala ko sa isang maliit na maletang dala.

Ngumiti ako sa kanya. “I need to go…” sabi ko. Kailangan ko nang umalis bago pa ko maabutan ni Lucian dito. I know from now ay nasa biyahe na si Lucian. Natatakot ako na baka magkasalubong pa kami kaya kailangan ko nang umalis.

Nandiyan na si Timothy sa labas. Inabangan ko kasi siya sa may veranda at nakita ko na siyang dumating kaya naman binaba ko na ang gamit kahit hirap na hirap akong ibaba ang dala-dala dahil sa laki ng tiyan ko.

Hindi ko na muling binuksan ang aking cellphone dahil alam kong tatawag si Lucian. Kahit sa landline sa may kwarto naming dalawa ay tumatawag siya kanina kaya naman tinanggal ko sa cord. At alam ko na tumawag na rin siya kay Juana. Alam ko na naipaalam na niya kay Juana ang plano ko at alam kong maging si Juana ay nasabi na sa kanya ay pag-alis ko.

Hinawakan niya ko sa kamay ko. “Saan? Saan ka pupunta? Delikado na para saiyo ang bumiyahe. Ano ba talagang nangyari?” tanong niya.
I know from now ay nakausap na niya si Lucian. Alam kong nasabi na niya kay Lucian na may pumuntang babae rito at nakipag-usap sakin. At alam ko, sinabihan na siya ni Lucian na huwag akong paalisin hanggang wala siya. Kilala ko si Lucian at alam kong iyon ang gagawin niya.

At alam ko rin na sa mga araw na susunod ay manganganak na ko kaya naman hindi na advisable na bumiyahe pa ko.

“Salamat sa lahat, Juana. Masaya ko na nakilala kita.” sabi ko sa kanya at niyakap siya.

Umiling siya. “Pag-usapan niyo ni Lucian ang problema, Amanda. Parating na siya.” sabi niya. Naramdaman ko ang pagyakap niya sakin.