Carrying The Billionaire's Baby (Book Two)

Chapter Eighteen

Chapter Eighteen

Umuwi Ka Na Please

[A/N: Kyaaahhh! Hello guysue :) Maraming salamat mga bb :) Natutuwa naman si Owtor sa mga nabasa niyang comments kasi akala ko over masyado pag-amin ni Lucian babe haha. Salamat at masaya ako na nagustuhan niyo ang update last time :) Masaya talaga ako na binabasa niyo ang kwentong ito. Salamat sa patuloy na pagmamahal niyo kina Lucian at Amanda kahit wala pa rin silang poreber haha :) Salamat. Kayo ang dahilan kung bakit masaya at inspired ako laging mag-update :) Sa votes and comments na talagang nagpapasaya at kilig kay Owtor salamat :) Lalo kong gustong mapasaya kayo kahit laging drama ang update huhu. Pasensya. Pero gusto ko talaga kayong pasalamatan sa lahat at lagi kong hinihiling na mapasaya kayo :) Iyon ang bagay na gusto ko :) Hayaan niyo babawi ako sa mga luhang iniyak niyo sa kwentong ito sa mga susunod na update haha :) Babawi ako sa pagpapalungkot nito sa inyo :) Masusuya naman kayo sa susunod sa kacornyhan hahaha. So anyways. Ayan na ah. Umamin na rin sa wakas si babe Lucian. Si Timothy naman charot hahaha. Pagpasensyahan niyo na ang update na ito mga bb. Maikli lang po ito :) Sana magustuhan niyo :) Enjoy reading :)

P.S I will be posting the series #3 of Billionaire sana bukas. Hindi na kasi aabutin ng 50 chapters ang CTBB kaya gusto ko sana gawan na si Lucila ng story niya :) Huhu. Parang ayoko munang tapusin ang CTBB pero talagang kailangan. Hindi na talaga siya aabutin ng 50 chapters. Please tulad ng lagi kong sinasabi... Do not expect HAHA. SALAMAT GUYSEU <3 SARANGHAE <3 6:54 IKAW NA NAGBABASA <3 NAKS. HAHAHA <3 ENJOY READING <3]

***

Hindi na naman ako nakatulog kagabi dahil sa mga sinabi ni Lucian sakin. Buong magdamag kong inisip ang mga sinabi niya. Ang mga inamin niya.

Binagabag nito ng husto ang sistema ko. Ginulo ni Lucian ng husto ang wisyo ko. At higit sa lahat inaangkin na naman niya ang puso ko.

Akala ko pa naman... Akin na ulit ang puso ko pero ayun... Pilit na namang inaagaw ni Lucian.

Paggising ko kinaumagahan ay wala na si Lucian sa bahay. Tanging note niya na nakalagay sa may lamesa ang mayroon. He cooked breakfast for me too.

Good morning :) I didn't wake you up because I know you didn't sleep well. Take care for me. I know my confession bothered you a lot but baby... I really do love you.

                                        -Lucian

Napakagat ako sa labi dahil sa nabasa. Kumakalabog na ng husto ang puso ko. How can his simple note makes my heart beat fast?

Napailing ako. Grabe talaga ang epekto ni Lucian sa sistema ko. Hindi na maganda ito. Nanganganib na naman ang puso ko. Susuko na naman siya kay Lucian.

Nanatili ako sa bahay nun. Para akong lutang. Wala akong ginawa kung hindi timbangin ang nararamdaman. Ang naramdaman sa pag-aming iyon ni Lucian.

Nang aminin ni Lucian na mahal niya ko ay talagang nagulat ako. Knowing that he really loves me bothered my whole being. Ginulo niya ng husto ang sistema ko. At higit sa lahat binuhay niya ang pag-asang pinatay ko na sa puso ko.

Nang aminin niyang mahal niya ko ay hindi ko agad napaniwalaan. Mahirap lalo pa at sinaktan na niya ko. Pero when I felt his heartbeat while kissing me... Naramdaman kong totoong mahal niya ko. Naramdaman ko sa bawat pintig ng puso niyang totoo ang sinabi niya. Nakita ko sa mga mata niyang mahal niya talaga ako. At lalo ko iyong napatunayan... When he cried while saying 6:54 just for me to believe that he really loves me.