Carrying The Billionaire's Baby (Book Two)

Chapter Fifty (Last Chapter Part One)

Hello guyseu :) Please always be safe :) I am praying for everyone's safety at sana tuluyan nang mawala ang bagyo. Let's all pray for our safety especially sa mga taong apektado ng bagyo. Let's all pray for it. Let us pray for them. Prayer is the best weapon. Keep safe and take care always everyone and God bless us all :)

Chapter Fifty (Part One)

[A/N: Annyeonghaseyo guyseu :) Sorry po kung ngayon lang nakapag-update si Owtor. Naging busy po siya this week kaya ngayon lang. Hayaan niyo po dalawang update na lang naman after this ay tapos na :) I am so happy dahil matatapos na naman po ang book two :) Thank you po for being so patient and understanding :) Thank you for still loving Amanda and Lucian :) Thank you for still loving us :) Mahal na mahal ko po kayo <3 I want to make this story worth it for you mga babes :) Sana magustuhan niyo ;) Maraming salamat po <3

P.S Sa aking mga friendship Micaela, Angelica, Cris-Ann and Kevin thank you so much ;* Thank you sa surprise, sobrang tuwa ko na napaiyak niyo pa ko doon haha. Hindi ko talaga inaasahan iyon kaya thank you so much mga besh <3 Thank you sa pagpaparamdam sakin na mahalaga ko sainyo at mahal niyo ko hindi lang bilang kaibigan kung hindi bunsong kapatid HAHAHA. Love you mga beshieee ;* I am thankful dahil naging kaibigan ko kayo :) Yie. Ang cheesy hahaha :) Thank you for always motivating me to update at tapusin na ito haha. Ayan na kunti na lang mg besh haha. Mahal na mahal ko kayo <3 Saranghae ~ God bless <3]

***

Days passed and everything seems so perfect. Ipinaramdam sakin ni Lucian ang pagmamahal at ang assurance niya sa relasyon namin, na ako lang at wala ng ibang babae sa buhay niya.

Pinagbawalan na niya ko na manood ng balita, dahil ayaw niya na maapektuhan ako nito. Hindi kasi matapos-tapos ang tungkol sa balita na iyon. Mas mainam nga naman na hindi ko na lang mapanood kaysa naman masaktan ako kapag pinapanood iyon. Hindi naman na ko nagseselos, minsan na lang kapag sobra.

Hanggang ngayon ay bothered pa rin ako dahil sa engagement na iyon dahil sa pamilya niya. Hindi ako nag-aalala dahil may fiancee siya kung hindi nag-aalala ako dahil may ibang babae ang gusto ng mga magulang niya para sa kanya.

Months from now, uuwi na kami ni Lucian sa Manila para ipagtapat ang lahat sa pamilya namin. At ipinapanalangin ko na sana maging maayos ang lahat kapag nangyari iyon. I am now expecting their anger and frustration and disappointment. But I am still hoping for their acceptance and forgiveness and understanding about us.

Lalo pa nga at magkakaroon na kami ng baby.

Month from now ay manganganak na ko. Sa tuwing naiisip ko iyon ay hindi ko rin maiwasang kabahan. Yes. I am happy and I already prepared myself, pero hindi pa rin pala ganoon kadali iyon.

Kahit tanggap mo na ang isang bagay, naroon pa rin ang pag-aalinlangan.

What if sa tingin ko ay handa na ko pero hindi pa pala? What if sa tingin ko kaya ko, hindi ko pala kaya?

This is all new to me. Pero alam ko naman na makakayanan ko dahil nandiyan din si Lucian para sakin. Para samin ng anak ko.

Naramdaman ko ang pagyakap ni Lucian mula sa likuran ko.

"Anong iniisip ng baby ko?" malambing na tanong niya.

Napabuntong hininga ako. Hinawakan ko ang kamay niyang nasa tiyan ko nakayakap, bahagyang hinahaplos iyon. "Nag-aalala ako... paano pala kapag hindi ko kaya? Paano kapag hindi ko maalagaan si baby?"