Από την αγγελία στον έρωτα

25. Ένα τραπέζι γεμάτο κέφι!

Αγγελικής POV

Δεν ήταν νευριασμενος.  Ούτε θυμωμενος. Ήταν φοβισμενος και ας μη το παραδέχεται.  Ήθελα να τον στηρίξω. Πως είναι δυνατόν αυτός ο άνθρωπος να είναι πατέρας του;

"Αν θέλεις μην πάμε στη Γιωργια σήμερα!" Του είπα.  Τον έβλεπα ότι δεν ήθελε.

"Όχι.  Θα πάμε κανονικότατα. Σα να μην συμβαίνει τίποτα. "

"Αγάπη μου, είσαι σιγουρος;" τον ρώτησα.

"Ναι" είπε. " Αντε πήγαινε να ετοιμαστείς"

"Ενταξει" του απάντησα.

Μπήκα μέσα στο δωμάτιο.  Δεν είχε ηρεμήσει ακόμα. Αυτός ο άνθρωπος του κάνει κακό. Πήρα τη Γιωργια τηλέφωνο.  Ήθελα να ξέρω τι μπορώ να κάνω.

Της είπα λοιπόν τι έγινε και μου είπε:

"Αν είναι δυνατόν. Ήρθε αυτό το τέρας από κει;"

"Τι να κανω ρε Γιωργια. Ο Αλέξανδρος είναι εκτός εαυτού." Της είπα.

"Το φαντάζομαι! Μακάρι να μη γινόταν αυτο..." Και σταμάτησε. Ήξερα τι ήθελε να πει.

"Γιωργια, τα ξέρω όλα.  Μου τα εξήγησα ο Αλέξανδρος"

"Αγγελικη. Πρέπει να μιλησουμε κάποια στιγμή για αυτό το θέμα. Τέλος πάντων.  Αυτό που πρέπει να κάνεις τώρα είναι να τον αφήσεις να ηρεμήσει. Μόνο έτσι θα το ξεπεράσει. "

"Μα δεν μπορώ να τον βλέπω έτσι!" Της εξήγησα.

"Ο Αλέξανδρος έχει το κακό που τα θαβει όλα μέσα του. Άφησε τον! Μέχρι το βράδυ θα είναι καλά!"

Αρχισα λοιπόν να ετοιμάζομαι σιγά σιγά.  Πήγα και έκανα μπάνιο. Χτύπησε η πόρτα. Ήταν ο Αλέξανδρος και μπήκε μέσα στο μπάνιο.

"Αλέξανδρε τι κανεις;"

"Σκέφτηκα να κάνουμε μαζί μπανιο"

Δεν ξέρω αλλά όλη η φάση ήταν ντροπιαστικη. Ναι μεν με έχει δει γυμνή αλλά δεν ξέρω.  Με έπιασε κάπως.

"Πες μου ότι ντρέπεσαι!"

Μα καλά.  Αυτός ο άνθρωπος στις σκέψεις μου βρίσκεται!

Γδυθηκε λοιπον και μπήκε μες στο μπάνιο.  Τότε τον φιλησα εκείνη τη στιγμή. Το ήθελα.

"Σε θέλω!" Του είπα ψιθυριστα.

"Θα με 'χεις" μου απάντησε με τον ίδιο τόνο. Το ζεστό νερό που έτρεχε πάνω μας με έκανε να το θέλω ακόμα πιο πολύ.  Βογγουσα. Και μου άρεσε πολύ!