Από την αγγελία στον έρωτα

11. "Θα με συνοδεψεις;"

Επόμενη μέρα

Αγγελική POV
Ήρθε και το Σάββατο.  Ξύπνησα νωρίς το πρωί.  Έκανα ένα μπανάκι και ντύθηκα κατάλληλα.  Η πόρτα του  δωματίου του Αλέξανδρου ήταν μισανοιχτη. Ίσα ίσα που έβλεπα τους υπέροχους κοιλιακους του και το τρυχωτο του σώμα. Γάμωτο με τρελαίνει αυτό το σώμα.

Κατέβηκα λοιπόν κάτω και άρχισα να επεξεργαζομαι το ψυγείο.  Είχε από όλα.  Και όταν λέω από όλα εννοώ από όλα.  Δεν έλειπε τίποτα. Έφτιαξα από όλα.  Μαρμελάδες, μερεντες, τοστακια. Και μου ήρθε η ιδέα να φτιάξω κρέπες. Βρήκα λοιπόν τα υλικά που χρειαζόμουν, έβαλα μουσική από ένα ραδιόφωνο που υπήρχε εκεί και ετοιμαζα τις κρέπες.  Κάποια στιγμή μπαίνει το τραγουδι της Rihanna το "Umbrella" και άρχισα να το σιγανοτραγουδω.

Καθώς έφτιαχνα τις κρέπες μου, ακούω κάτι βήματα από τις σκάλες. Ήταν ο Αλέξανδρος.

"Καλημέρα" μου είπε αδιαθετα.

"Καλημέρα" του απαντησα ψυχρά. 

Επικρατούσε για ένα λεπτό σιγή και κάνεις από τους δύο μας δε μιλούσε.  Με μια κίνηση έκλεισε το ραδιόφωνο.

Μάλιστα.  Την πάτησες Αγγελική.

Έκανα την κίνηση να μιλήσω.

"Σας έφτιαξα πρωινό"

"Δε θέλω" απάντησε. "Θα ήταν καλό να με ρωτούσες προτού φτιάξεις το οτιδήποτε"

Οπα!. Τι ήταν τώρα αυτο;

"Μάλιστα κύριε Αλέξανδρε " του απάντησα.

"Αν θυμάμαι καλά σου είχα πει να με λες Αλεξανδρο σκετο" μου απάντησε.

Εγώ είχα νευριασει πάρα πολύ. Αυτός ο άνθρωπος μετατρέποταν από δευτερόλεπτο σε δευτερόλεπτο.  Τη μια καλός την άλλη σκαρτος. Από τη μια συμπαθητικος και από την αντιπαθεστατος και αγενης.

"Δεν αισθάνομαι ακόμα έτοιμη. Ο πληθυντικός μου είναι πιο οικείος αυτή τη στιγμή."

"Κανε ότι θες!" Απάντησε.  "Δε θα σε παρακαλεσω κιολας. Πάω στη δουλειά."

Τι στο διαολο τον είχε πιάσει.  Αμάν πια. Όταν έφυγε άρχισα να βουρκωνω. Με ποιο δικαίωμα μου μίλησε έτσι.  Μου έκοψε και την όρεξη. Έπιασα τα πιάτα με τα φαγητά και τα πέταξα όλα στα σκουπίδια.

Αλέξανδρος POV

Η ώρα ήταν 7 το πρωί. Άκουσα το τηλέφωνο να χτυπάει σαν τρελό. Έλεος.  Είδα ποιος ήταν. Ο πατερας μου.