Από την αγγελία στον έρωτα

30. "Πώς σας φανηκε;"

Αλέξανδρος POV

Με φοβίζει η κουβέντα του. Νόμιζα ότι θα με σκοτώνε.  Ναι το ξέρω ότι υπερβαλω αλλά ο τρόπος που μου το είπε ήταν σχεδόν απειλητικος.

"Ήντα θες από τη Θυγατέρα μου Αλέξανδρε;"

Να τα πάλι τα Κρητικα. Θυγατέρα θεώρησα ότι είναι η κόρη.

"Τι εννοειται;" ρώτησα

"Θαρρω πως ήμουν σαφής.  Ήντα γυρεύεις από την Αγγελική;"

Μάλιστα.  Τώρα κατάλαβα κάπως καλύτερα. Τότε χαμογελασα και πήρα λίγο θάρρος και του απάντησα.

"Σαν γονιος, θα νομίζετε ότι έχω την Αγγελική για να περνάω την ώρα μου. Σωστα;"

"Κυρίως όμως σαν Άντρας.  Αλέξανδρε, έδα μιλουμε ντρετα. Άντρας με άντρα. Όπως ξέρεις, ως πατέρας έχω το χρέος να την προστατέψω όπως κάνω όλα αυτά τα χρόνια.  Αν πληγωθει η κόρη μου είναι σα να πεθαίνω εγώ. Έχει πληγωθει ήδη μια φορά.  Δεν χρειάζεται κι άλλη.  Αν τη θες για αλλά πράγματα, η κόρη μου δεν είναι για σένα.  Φύγε λοιπόν έδα που ναι καιρός. "

Άκουγα με προσοχή τα λόγια του. Και ήθελε να του απαντήσω σοβαρά.

"Δεν έχω σκοπό να φύγω κύριε Γρηγορη. Την κόρη σας την αγαπάω. "

Τότε γέλασε και μου απάντησε.

"Αυτά τα είπαν κι άλλοι.  Και εγώ τα έλεγα σε γυναίκες και πολλές φορές δεν τα εννοούσα. "

"Με τη διαφορά όμως εγώ το εννοώ" του απάντησα.  "Αν είχα σκοπό να την πληγωσω θα το εκανα εδώ και καιρό. Δε θα την έφερνα καν στην Κρήτη και αυτή τη στιγμή δε θα γνωριζόμασταν!"

"Ωραια. Ας σε πιστέψω! Πως ξέρω εγώ ότι αύριο μεθαύριο δε θα τη βαρεθείς;"

"Εσείς ξέρετε τι μπορεί να γίνει το επόμενο λεπτο;" το ρώτησα.

"Τι σχέση έχει αυτό Αλεξανδρε;"

"Κύριε Γρηγορη, ο έρωτας σου έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις.  Δεν αποφασίζεις εσύ πότε θα ερωτευτείς. Στην παρούσα φάση που ειμαι αγαπώ την κόρη σας με όλη μου την καρδιά.  Θα πεθαινα για αυτή, όπως θα κάνατε και εσείς. Αύριο όμως κάνεις δεν ξέρει τι μπορεί να γίνει. Μπορεί αύριο να μην υπάρχω στην καρδιά της κόρης σας και να υπάρχει ένας άλλος.  Αυτό δεν το ξέρει κανείς."

Τότε με κοιτάζει με ένα βλέμμα σα να σκεφτόταν αυτά που του λεγα πολύ σοβαρά. Τότε με πλησιάζει και με ρωταει: