Από την αγγελία στον έρωτα

31. Λάθη του παρελθόντος που γίνονται του παρόντος.

2 μήνες μετά.

Αγγελικής POV

Ο Δεκέμβριος είχε μπει και σιγά σιγά τα Χριστούγεννα πλησίαζαν. Με τον Αλέξανδρο αποφασίσαμε να στολισουμε αν και αυτά δεν ήταν πολύ του γούστου του. Το κακό είναι ότι πλησίαζε και η εξεταστική.  Βέβαια είχαν συμβεί πράγματα μεχρι τότε.  Είχα πάρει το δίπλωμα , είχα μετακομίσει πλέον μόνιμα στο σπίτι του Αλέξανδρου και η αλήθεια είναι ότι προσπαθούσε να αλλάξει.  Έβλεπα ότι έκανε προσπάθειες.  Είχαμε βέβαια και τις επισκέψεις του πατέρα του και εξαιτιας αυτου, η διάθεση του Αλέξανδρου πήγαινε στον πάτο.  Η αλήθεια είναι ότι αυτός ο άνθρωπος δεν έπρεπε να ζει καν. Ο Αλέξανδρος, ακόμα και τώρα, εύχεται να πεθάνει.  Μπορεί να το παίζει σκληρός αλλά κατά βάθος φοβάται.

Είχαμε κάτσει στον καναπε και βλέπαμε μια Χριστουγεννιατικη ταινία.

"Αγάπη μου;"

"Μμμμ" μουρμουρισα

"Σκέφτεσαι να πάμε κάπου τα Χριστουγεννα;" με ρώτησε.

Τα Χριστούγεννα δεν πήγαινα  πουθενά.  Πάντα καθομασταν σπίτι.  Εγώ θεωρώ ότι τα Χριστούγεννα μαζευεται όλη η οικογένεια, γλενταει, πίνει...αυτά.

"Σπιτι;;" τον ρώτησα.

"Εεε;" με ρώτησε σα να μην καταλαβαινε.

"Βρε αγάπη μου, ας πούμε πρέπει να πάμε κάπου; Μια χαρά είμαστε εδώ!" Του είπα.

"Καλά!" Μου απάντησε "Πώς κάνεις ετσι; Μια ερώτηση έκανα!" Τότε σηκώθηκε και πήγε στο γραφείο του.

Η αλήθεια είναι του φώναξα λιγο. Δεν το ήθελα.  Απλά λόγω του άγχους της εξεταστικής δεν μπορούσα.  Το μετάνιωσα αμέσως και πήγα στο γραφείο του και τον αγκαλιασα από πίσω.

"Συγνώμη" του απάντησα.

"Τι ήταν αυτό πάλι πριν;" με ρώτησε

"Το ξέρω βρε αγάπη μου. Ήμουν υπερβολικη. Συγνώμη. Αλλά λόγω της εξευαστικης ειμαι έτσι.  Δε φταις. Με συγχωρείς;"

Τότε με πιάνει και με βάζει πάνω στο γραφείο.

"Από εσένα θα εξαρτηθει αυτό!" Μου λέει πονηρά. Αρχίζει να με φιλάει και εγώ το απολαμβάνω. Συνεχίζει να με φιλάει και πηγαίνει προς τα κάτω. Εγώ απολαμβάνω κάθε φιλί του σε όποιο σημείο πηγαίνει και ταυτόχρονα με διαπερνά ένα ρίγος. Πηγαίνει στην περιοχή μου και βγάζει το βρακι μου και με φιλάει σε αυτό το σημείο.  Νιώθω ότι πετάω.  Μου αρέσει πάρα πολύ και βογγαω. Η αλήθεια είναι ότι ντρέπομαι λίγο αλλά η ηδονή είναι μεγαλύτερη από την ντροπή.  Μετά από λίγο τελειώνω λέγοντας το όνομα του. Μετά τον τοποθετώ στην καρέκλα και του βγάζω το παντελόνι και ύστερα το μποξερακι. Αρχίζω και γω βασανιστικά να τον γλυφω. Ήθελα να τον πειράξω.