Από την αγγελία στον έρωτα

40. Ένα βήμα πριν το θάνατο

Αλέξανδρος POV

Ο αστυνομικός ήρθε μετά από δύο ώρες για να μας πει που ήταν η Αγγελική. 

"Πρέπει να βιαστουμε. Είναι αρκετά μακρια."

"Θα έρθω κι εγω" είπε ο Στέλιος.

"Όχι" είπε ο πατέρας του. "Εσύ θα κάτσεις με τη γυναίκα σου." Είπε ο κύριος Γρηγόρης.

"Θα έρθω εγώ με τη Ζωη" είπε η Ελιζα.

"Πρέπει να πηγαίνουμε" είπα.  "Κάθε λεπτο που περνάει είναι κρίσιμο για την Αγγελική"

Κατέβηκαμε λοιπόν στο αμάξι και μπήκαμε μεσα εγώ, ο πατέρας της Αγγελική, η Ελιζα και η Ζωή. Σε όλο το δρόμο ο κύριος Γρηγόρης έλεγε ότι έτσι και το δει θα τον σκοτωσει. Εγώ ήμουν αγχωμενος. Τα κορίτσια σκεφτόταν αισιοδοξα και μας έδιναν κουράγιο.

Αγγελικής POV

Βγήκαμε λοιπόν από το υπόγειο που ήμουν κλείσμενη και τρέξαμε προς το δάσος για να βγούμε.  Ο Χρήστος φώναζε.  "Αγγελικη!" Και πυροβόλησε προς το μέρος μου.

"Αννα έχει όπλο!"

"Πρέπει να τρέξουμε Αγγελα. Αν μας πιασει θα μας σκοτωσει. Πρέπει να βγούμε στον αυτοκίνητοδρομο αλλά πρέπει να τρέξουμε για να σώθουμε από αυτό το τέρας. "

Τρέχαμε λοιπόν και ο Χρήστος μας πυροβόλουσε.  Κάποια στιγμή πέτυχε την Άννα στο πόδι. 

"Αααααχχχχ" φώναξε η Άννα από τον  πόνο.

"Αννα; Είσαι καλα;;;"

"Το πόδι μου."

"Έλα. Λίγο μας έμεινε" της είπα.

Τη σήκωσα λοιπόν και τη βοήθησα να βγούμε στο δρόμο. Αφού βγήκαμε στο δρόμο, τρεξαμε λίγο προς τη δεξιά κατεύθυνση του δρόμου.  Ο Χρήστος βγήκε κι αυτός στο δρόμο.

"Άφησε με εδώ.  Εσύ τρέξε να σώθεις."

"Δε γίνεται αυτό Άννα!"

"Μην αγχώνεσαι. Δεν μπορεί να μου κάνει τίποτα" μου απάντησε.  "Τρέξε λοιπον! Τι με κοιτας;;;;;"

Άφησα λοιπόν και έτρεχα προς την κατεύθυνση αυτή.  Όσο έτρεχα ο Χρήστος όλο και πιο πολύ με πλησιάζε. Τότε περνάει ένα περιπολικό και σταματάει μπροστά από εμενα και εκείνη τη στιγμή ο Χρήστος με πιάνει. Κατεβαίνει λοιπόν ο αστυνομικός.

"Ακίνητος!!!" 

Τότε φτάνει και ένα αμάξι του Αλεξανδρου. Βλέπω λοιπόν τον Αλέξανδρο, το μπαμπά μου, την Ελιζα και της Ζωή.