Από την αγγελία στον έρωτα

18. Υποσχέσεις ζωης

Αλέξανδρος POV

Έκατσα ένα τριήμερο στο νοσοκομείο. Θα έβγαινα αύριο από ότι μου είπαν οι γιατροί για να βεβαιωθουν ότι όλα βαινουν καλός. Κάτι τελευταίες εξετάσεις χρειάζονται και αυτά.  Η Αγγελική έκατσε ολόκληρο το Σαββατοκύριακο εδώ. Ακύρωσε ακόμα και τις συναντήσεις που είχε με τις φίλες της για να με βλέπει.  Άραγε το αξιζω; μετά από όσα της έκανα, αυτή είναι ακόμα μαζί μου.

Μετά από λίγο, τη βλέπω να μπαίνει μέσα με κάτι ταπερ φαγητα.

"Μωρό μου, όλα καλα;" με ρώτησε

"Ναι μια χαρά. Τι είναι πάλι αυτά;" Την ρώτησα

"Φαγητα;;" μου είπε με το ίδιο ύφος.

"Αγάπη μου, δεν είμαι αρρωστος. Απλώς..." Και με διεκοψε με ένα φιλί στο στόμα.

"Θα φας και δεν ακούω κουβέντα. Συγνώμη που άργησα αλλά ο διευθυντής ήθελε να μας κάνει μια ανακοίνωση σχετικά με μια καθηγήτρια που επιτέλους φευγει"

"Αααα. Για την Χρυσοστόμου θα λες. " της είπα και μετά κατάλαβα τη βλακεια που είπα.

Με κοίταξε παραξεμενη.

"Εσύ που την ξερεις;" με ρώτησε.

Δεν ήξερα τι να απαντήσω.  Τι να της έλεγα. Είχα δύο επιλογές.  Από τη μια την αλήθεια ότι εγώ την έδιωξα και από την άλλη ψέμματα.  Μάλιστα.  Καλά τα κατάφερα

"Μην μου πεις" με έβγαλε από τις σκέψεις και το ύφος της σοβαρέψε πολύ.  "Εσύ κρύβεσαι πίσω από αυτο!"

"Σε παρακαλώ. " της είπα.  " Μη μιλήσουμε για αυτό τώρα. Θα σου πω αλλά όχι τώρα.  Σε παρακαλώ."

"Κατανοωντας την κατάσταση σου δε θα το συνεχίσω. Αλλά με το που βγεις από εδώ μέσα θα περάσεις ιερά εξεταση"

"Κλασσική δικηγορος" Και γελάσαμε.

Μετά έβγαλε τα ταπερακια. Όλο το Σαββατοκύριακο βασιλιά με είχε.  Έκατσε και δεν έφυγε λεπτό από κοντά μου. Και κοιμηθηκε στο νοσοκομείο. Ίσως αισθάνεται υπεύθυνη για αυτό που έγινε.  Αλλά δε θέλω για αυτό να κάθεται. Σήμερα μου έφτιαξε κοτοσουπα. Και οφείλω να πω ότι με την κουζίνα το χει.

"Δεν μπορώ αλλο" της είπα

"Έλα ρε μωρό μου. Λίγο ακόμα!"

"Μα δε θέλω. Έχω φουσκωσει"

"Λίγο.  Για μένα.  Σε παρακαλώ."

Το έφαγα όλο. Με τη πίεση της.