Από την αγγελία στον έρωτα

42. Η ώρα της αναμέτρησης

Αλέξανδρος POV

Δεν μου απαντούσε.  Έβλεπα ότι είχε έρθει σε αμηχανία.

"Αλέξανδρε, είναι το αφεντικό μου στο βιβλιοπωλείο." Είπε η Αγγελική.

"Ίσως να με έχει δει στο Βιβλιοπωλείο" απάντησε ο κύριος. "Αγγελικη, πρέπει να πηγαίνω. Και μη αγχώνεσαι για τη δουλειά.  Θα βρω κάποια στη θέση σου. Και πάλι περαστικα. Καλή σας μέρα!"

Ήμουν σίγουρος ότι δεν τον είχα δει στο Βιβλιοπωλείο. Κάπου αλλού τον είχα δει αλλά δε θυμόμουν που. Κι αυτό με τρελενει. Αφού είχαν φύγει όλοι η Αγγελική μου έπιασε τη συζήτηση.

"Είμαι σίγουρος ότι τον είχα δει κάπου.  Όχι στο βιβλιοπωλείο. Σίγουρα όχι.  Κάπου τον είχα δει αλλά δεν ξέρω που. Έχει κολλήσει το μυαλό μου"

"Μήπως είναι αγάπη μου κάποιος που να του μοιάζει. Ίσως τον μπερδευεις"

"Δεν ξέρω!"

"Έλα εδώ να σε αγκαλιασω"

Πλησιάσα κοντά της και ξαπλωσα δίπλα της.

"Μην αγχώνεσαι. Χαλάρωσε.  Δεν υπάρχει λόγος να είσαι έτσι."

Και με αυτόν τον μαγικό τρόπο που είχε η Αγγελική με ηρέμησε.

Επόμενη μέρα

Αγγελικής POV

Ήρθε και η μέρα που θα έβγαινα επιτελους από το νοσοκομείο. Πήρα κάποια ρούχα μου από το σπίτι της Ελιζας και πήγα στο σπιτι του Αλέξανδρου. Τακτοποιησα τα πράγματα μου και ξαπλωσα στον καναπε. Ο Αλέξανδρος μαγειρεψε και φάγαμε.

"Αγάπη μου, θα πάω λιγο στην εταιρία.  Προέκυψε κάτι. Θες να έρθεις κι εσύ μαζί μου;"

"Όχι βρε αγάπη μου. Θα κάτσω εδώ."

"Δεν υπάρχει περίπτωση να σε αφήσω μονη" μου είπε

"Αγάπη μου, μια χαρά θα ειμαι"

"Δεν ακούω κουβέντα.  Ετοιμάσου!"

Αρχίζε να με νευριαζε.

"Αγάπη μου, σου ξαναλέω θα είμαι καλά.  Θα ρθει η Ειρήνη από δω."

Βγάζει λοιπόν το κινητό το του και βλέπω ότι παίρνει τηλέφωνο.

"Έλα Ειρηνακι. Τι κανεις; καλα κι εγώ.  Όχι μωρέ δεν έπαθε κάτι ή φίλη σου. Δε μου λες έχετε κανονίσει να περάσεις από το σπίτι μας. Ααα όχι; να μωρέ θα πάω στην εταιρία και έλεγα να έρθεις λίγο από το σπίτι μας. Ααα ωραία.  Σε περιμένουμε. "