Από την αγγελία στον έρωτα

2. Ο μεθυσμένος

Η Ειρήνη μου έδειξε όλη την Αθηνα. Ήταν υπέροχη. Μου έδειξε τον Παρθενώνα, τα πάντα. Ήξερα για τον Παρθενώνα αλλά δεν είχα δει πως ήταν.  Πραγματικά υπέροχος. Δε θα με ένοιαζε να καθόμουν εκεί όλη μέρα.

"Τωρα σου φαίνονται όλα τόσα πολλά! Αλλά με το καιρό θα τα μάθεις όλα. Θα συνηθίσεις"

"Είναι πραγματικά υπεροχα" αναφωνησα.

"Και που να δεις τους Αθηναιους" μου είπε και με κοίταξε με ένα πονηρό χαμόγελο.

Τότε ακουμπησα πάλι το χέρι μου. Η Ειρήνη με κοίταξε και κατάλαβε. Και επειδή δεν ήθελε να μου θυμίσει την όλη κατάσταση, καθώς ήξερε, ειπε:

"Έλα.  Πάμε να σου δείξω τα στέκια που συχναζουμε εμείς οι νεοι"

Η ώρα ήταν ήδη 2 τα μεσάνυχτα.  Μα καλά οι κοπέλες δε φοβούνται τέτοια ώρα να κυκλοφορούν. Εντάξει Παρασκευή μέρα αλλά κυκλοφορούν και οι ...λυγουριδες.

Εκεί που περπατουσαμε στο δρόμο έπεσε πάνω μου ένας μεθυσμενος και σωριαστηκε κάτω.  Πήγα να τον βοηθήσω να σηκωθει και μου λέει η Ειρηνη:

"Μαλακα Άστον.  Τι τον βοηθας;"

Την κοίταξα με ένα βλέμμα.  Ήταν καλή κοπέλα η Ειρήνη αλλά για το συνανθρωπο δεκάρα  δεν έδινε. Ώρες ώρες με νευριαζε.

"Ειρήνη, δεν είναι σωστό. Έπεσε κάτω μπροστά μου και δε θα το βοηθησω;"

Τον σήκωσα λοιπόν με χίλια ζόρια και τον έβαλα να κάτσει σε ένα παγκάκι. Τον ρώτησα υστερα:

"Είστε καλα; χρειάζεστε τιποτα;"

Αυτός με κοίταξε και τότε είδα το πρόσωπο του για πρώτη φορά.  Είχε καστανοξανθα μαλλιά. Το πρόσωπο του ήταν πολύ όμορφο, γυμνασμενος αφού τα μπράτσα του ήταν επαρκώς φουσκωμενα. Τότε με κοίταξε και αυτός και ξέσπασε σε γέλια.  Εγώ απόρησα. Και τότε μου μίλησε για πρώτη φορά.

"Είσαι υπερβολικά πολύ αστεία.  Μπράβο σου. Με ρωτάς αν είμαι καλά ενώ είμαι μεθυσμενος" Και συνεχιζε και γελουσε.

Αντί να μου πει ο μαλακας ένα ευχαριστώ κάθεται και με κοροϊδεύει! Τι χαζή που ειμαι που τον βοήθησα.

"Μαλιστα" ψελλισα "Καλή διασκεδαση" του είπα και πήγα να φύγω αλλά με έπιασε από το χερι

"Δε μου λες σωτήρα μου; Μπορείς να μου φωνάξεις ένα ταξι;"

Αλέξανδρος POV