Από την αγγελία στον έρωτα

50. Η ώρα της τελικής ευθείας

Αλέξανδρος POV

Ειχε μείνει μια μέρα πριν το δικαστήριο.  Είχα τρομερό άγχος. Οι μέρες είχαν έρθει και είχε μείνει η ουρά. Για μένα αν έβγαινα έξω δε θα αλλαζε κάτι.  Η ζωή μου ήταν καταστραμενη έτσι κι αλλιώς.  Δε θα αλλαζε κάτι.  Η Αγγελική ήταν με τον πατέρα μου. Δηλαδή τόσα χρόνια με κοροιδευε.

Είχε έρθει ο δικηγόρος μου και μιλούσαμε. 

"Συνενοηθηκαμε, αυτά κι αυτά θα πεις!"

"Έχω ελπιδες;" τον ρώτησα.

"Αλεξανδρε, ακόμα και αποδείξεις να έχεις δε γνωρίζεις αν νικήσεις η χάσεις.  Αυτό δεν το ξέρει κανείς.  Ας έρθει η αυριανή μέρα και βλέπουμε. "

Έφυγε ο δικηγόρος και εγώ πήγα στο κελί μου πάλι.  Το κεφάλι μου πήγαινε να σπάσει.  Μετά μου ήρθε ένα γράμμα. 

"Αλέξανδρε,

Εύχομαι καλή επιτυχία αύριο.  Είμαι σίγουρη ότι όλα θα πάνε καλά.  Θα βγεις αθώος γιατί εισαι αθώος.  Αυτή τη στιγμή δεν καταλαβαινεις και έχεις δίκιο.  Δε θα σου εξηγήσω κάτι που δεν ισχύει.  Όντως πήγα στον πατέρα σου. Αλλά όχι για το λόγο που νομίζεις εσύ.  Νόμιζα ότι με ήξερες αλλά τελικά δεν το βλέπω.  Καλά να περνάς!

Αγγελική!"

Με έπιασαν τα δάκρυα.  Δεν μπορώ να πιστέψω ότι η Αγγελική πήγε στον πατέρα μου. Έσκισα το γραμμα και το πέταξα.  Δε θα με πείραζε αν έφτιαχνε τη ζωή της. Αλλά με πειράζει που τα έφτιαξε με το πιο σιχαμερο άνθρωπο στον κόσμο.  Το βράδυ πλησιάζε και εγώ ήθελα να κοιμηθώ.  Δεν μπορουσα να κλείσω μάτι όλη νύχτα. Ήμουν αγχωμενος. Μακάρι να πάνε όλα καλά.

Αγγελικής POV

Αφού τελείωσε η επίσκεψη που είχε ο Γιώργος με τον Αλέξανδρο πήγα στο γραφείο του.

"Ολα καλα;" ρώτησα.

"Ναι. Του είπα τι να πει και το κατάλαβε.  Απλά ανησυχεί αν έχει ελπίδες. "

"Λογικο το θεωρώ.  Λοιπόν, πρέπει να πηγαίνω.  Θα τα πούμε αυριο στο δικαστήριο. " Και κατενευσε.

Καθισα λοιπόν  στο σπίτι και προς έκπληξη μου χτύπησε το κουδούνι.  Ήταν η Βίκυ.

"Βίκυ;;" Πήγα και την αγκαλιασα.  Μιλήσαμε λίγο περί ανέμων υδάτων.