Anywhere For You (dutch)

Hoofdstuk 26: Hoe je iemand boos maakt

Zelfs vanaf buiten kan je de bas al horen dreunen en ik kreun, ironisch genoeg op de beat. Ik bel aan en vraag me af of dat een relevante handeling was. De deur gaat wonderlijk genoeg toch open en er valt een half dronken jongen naar buiten die ergens heel hard om moet lachen. Omdat ik hier toch niet zoveel zin in heb, pak ik een beetje vermoeid zijn arm en loods hem terug naar binnen. Moet je nagaan hoe het is over twee uur...

Benjamin krijgt zijn gebruikelijke laken van arrogantie over zich heen en loopt me straal voorbij. Raad eens wie de hele weg terug naar huis mag lopen? 

Ik ga naar de keuken en schenk een beker ice tea in. De peach met bubbels, niet de lemon, want die is niet lekker. Ik zucht geërgerd als mijn beker wordt omgestoten door een stel dat het een goed idee vond om te zoenen op het keukeneiland. Mag ik ze slaan? Met de seconde krijg ik meer spijt van mijn liefde voor Poppy en verlang ik meer naar mijn bed, want nu beginnen ook mijn voeten te knellen. In stilte verdoem ik degene die de hak heeft uitgevonden. En de mensen die nu op de keukentafel liggen te zoenen. Ik geef ze maar wat privacy en loop naar de woonkamer. Die is best wel groot. En met best wel groot bedoel ik heel erg groot. 

Er spelen mensen beerpong en flesjedraaien en in de hoek zie ik Benjamin tongen met Kourtney. Ik bijt op mijn lip, terwijl mijn maag zich omdraait. Ik moet daar echt mee stoppen elke keer als ik hem in het oog krijg. Hij is gewoon een jongen met een leuk gezicht en een uitgekookte zoentechniek, dat is alles. Ik steek de dansvloer over en verschuil me in de hoek van de kamer, waar ik overzicht heb over het geheel. En daar is Poppy. En aan de andere kant Samuel. Hij loopt richting Poppy. Eeeen hij slaat af om drinken te pakken. Eigenlijk heb ik wel zin om hem er eens flink van langs te geven, dus ik leun teleurgesteld op de leuning van de zachte hoekbank. Oh... Oh! Hij komt terug met twéé bekers. Hij kijkt om zich heen, de sukkel, hij kan me nooit zien vanaf hier. Ik grijns, voor de verandering mag ik de stalker zijn en het bevalt me wel. Samuel manoeuvreert zich tussen de dronken mensen door naar Poppy's groepje. Mijn grijns verbreedt. Bijna. Bijnaaaa. Balen! Hij stopt, draait zich om en loopt terug naar de keuken. Even later komt hij terug en loopt de andere kant op. Naar Benjamin. Nee. Nee, niet doen. Niet vragen waar ik ben. Ach, ik kan niet ontkennen dat ik een piepklein beetje tevreden ben over het feit dat Ben en Kourtney nu eindelijk niet meer als bloedzuigers aan elkaar zitten vastgeplakt. Ik haat bloedzuigers. Ik heb er ooit een op mijn schouder gehad.

Benjamin draait zich versuft om en ik neem niet aan dat hij er helemaal bij is. Samuel kijkt alert om zich heen en grijpt hem dan bij zijn schouders. Ik kan hem nog meer opfokken...

Ik pak mijn telefoon uit de zak van mijn jurk(wat een geweldige uitvinding).

Ben je ook zo aan het genieten van het feest? Laat die bekers drinken inderdaad maar gewoon waar ze staan.

Xo de enige echte Céline in bitchmode.

Ik grijns, terwijl ik op verzenden druk.

Ik zie hoe Samuel zijn telefoon uit zijn broekzak vist en het bericht leest, daarna kijkt hij om zich heen met een nijdige uitdrukking op zijn gezicht.

Wie heeft jou binnengelaten?

Ik kijk naar hem als een koningin op haar troon.

Wat maakt het uit? Ze zeggen toch dat je moet leven in het moment?

Hij krijgt me in zicht en beent naar me toe. Ik blijf niet zitten en meng me met de menigte.

Leven in het moment, hé? Dat is het beste advies dat je gegeven hebt.

Hij grijnst vals en ik weet onmiddellijk wat hij gaat doen.

Daar gaat mijn overige trots.

Ik duw me door de groep mensen heen en probeer Poppy te bereiken. Ik besef walgend dat het niet eens meer gaat om haar, maar om mijn ding met Samuel. Oké, dat klinkt verkeerd, ik wil gewoon het tegenoverstelde van wat Samuel wil en dat van mij gaat gebeuren. Of niet.