EYLÜL
Benden nefret ettiğini söylüyordu.Haklı!Haklıydı edecekti tabii.Bir şey diyemedim.Serkan Ayaz'a sımsıkı sarıldı.
Ayaz:Abim benim.
Serkan:Özür dilerim kardeşim.Ben bilemedim.Sevdiğimin kadının bu alçaklığı yapacağını düşünemedim.
Ayaz:Ne yapacaksın?
Serkan:Kızımı almaya gideceğim.
Serkan gitmeye kalkışınca bende onun yanında koşmaya başladım.Arabasına atladı!Gazladı..Beni beklemedi bile..Ardından binip benden onu takibe aldım.O kadar hızlıydı ki az daha kaza yapıyordum.Hem de birkaç kez!Nazan hanımların evinin önünde durup içeriye girdi.Bende ardından koşup ilerledim.Nazan teyzenin kucağından Hazal'ı kucağına alıp defalarca öptü..Kokladı.
Nazan:Eylül sende gelsene kızım.
Serkan:Hayır anne!Eylül gelmiyor!
Nazan:Ne oluyor size oğlum?
Serkan:Anne Hazal..Hazal'ı alıp gitmem lazım sadece bunu bil tamam mı?
SERKAN
Hazal'ı alıp arabaya bindirdim.Eylül tek kelime dâhi etmemişti.Ona öfkeliydim.Beni kızımdan ayrı koyamazdı!Bunu en kıymetlim bana nasıl yapabilmişti!Nereye süreceğimi bilemesem de yol boyu sürdüm arabayı..Geldiğim kapı ormdanda ki evdi.Hazal'a yolda mama ek gıda falan da almıştım.İndirdiğimde uyuyordu..Yatağa yatırıp yanına uzandım kızımın!
Kızım diyorum anlıyor musunuz?Benim kızım!Beni kanımı taşıyan bir bebek.Eylül ve benim olan bir bebek..Elini tutmamla parmağını sıktı.
Serkan:Kızım..Hazal'ım..Baban geldi.Baban seni hiç bırakmayacak güzel kızım benim..Kızım!Senin olmanı diledim hep biliyor musun?Anne bana söylememiş kızım.Sen benimşsin..Kızım!
Gözlerimden damlalar akarken Hazal Ela kıkırdayarak gözlerini açtı.
Hazal:Ba-ba..
Serkan:Kızım!Benim güzel kızım..
Hazal:Babaaa..
Doğrulup ona kucakladım.Elleriyle ağzıma yüzüme dokunuyor ve kıkırdıyordu.Canım kızım.İnanmıyordum ellerini tutarken elleri titriyordu âdeta..Bu kız benim miydi?Yıllardır özlemini çektiğim bebek aslında hep yanımda mıydı benim?Hazal'ı yatakta bırakıp mamasını hazırladım ve ona içirmeye başladım.
Serkan:Hazal'ım..Baba becerebilmiş mi mamayı?Hı..Artık senle ben varız bebeğim.
Hazal kendi hâlinde sesler çıkarıp gülümserken biberonu ağzına verdim.Onu artık hiç bırakmayacaktım.Kalbimin bir yanı acıyla kavuruluyordu diğer yanıysa Hazal'a kavuşmanın huzuruyla doluydu.Ne yapacağımı bilmiyordum..Umrunda değildi henüz.Ben sadece kızımın bana olan dokunuşları o güzel gözlerini izliyordum.
EYLÜL
Gitmedim gidemedim.Olduğum yere bayılmışım ki gözlerimi açtığımda Nazan teyzenin ellerini yanaklarımdaydı.Başım hâlâ dönüyordu.
Nazan:Uyansana Eylül.Eylül,
Eylül:Gittiler değil mi?Serkan gitti..
Nazan:Kızım neler oldu?Serkan ağlıyordu senin gelmeni istemedi.
Eylül:Nazan teyze.Hazal'ı ben ondan sakladım.Yüzüme baksama haklı!Ben çok büyük aptallık ettim.Serkan beni affedecek mi?
Nazan:Ne Hazal'ı saklaması.Yakında evlenecektiniz yine ne oldu?
Eylül:Hazal bizim kızımız Nazan teyze.Yani bizim bebeğimiz..
Nazan:Bir saniye nasıl Eylül bu?Sen kocanla..
Eylül:Başka çarem yoktu.Cihan ile evlendim.Hamileydim Nazan teyze.Serkan gitti..Beni bırakıp yurt dışı planları yaparken ona nasıl engel olabilirdim ki?
Nazan:Hazal Ela..Benin öz torunum mu?Eylül kızım sen ne yaptın?Serkan seninle ayrıldı ve mahvoldu.Seni aradı yıllarca bulamadı.Hazal'ı alıp gitti şimdi.
Eylül:Pişmanım çok pişmanım..Hep söylemek istedim!Hep!Hazal'a her bakışında içim yandı..Paramparça oldum Nazan teyze..
Nazan:Babalığa bakışını sende biliyorsun Eylül.
Eylül:Biliyorum evet bu yüzden çok korkuyorum işte.Nazan teyz-
Nazan:Ben senin annenim kızım.Unutma olur mu?
Eylül:Serkan benden nefret edecek.
Nazan:Sinirli ee tabii haklı.Bir yıl mı?Ya da dokuz ay da var..Doğduğunda yanında olamadı.Karnında bebeği hiç hissemedi Serkan.Bunların hesabını sen vereceksin Eylül.
Eylül:Pişmanım çok pişmanım.Keşke o bebeği Hazal'ı ilk öğrendiğimde koşsaydım Serkan'a.
Nazan:Hadi git.Serkan'ı ve kızını toparla..
Eylül:Nereye gide..Evet biliyorum ormana gitmişlerdir.Kesin!
Hızlıca kalkıp arabaya bindim.Şimşek çakıyor gök delircesine yağmur yağıyordu.Neydi?Bu neyin sınavıydı!Ağlaya ağlaya vardım.Ahşap eve vardığımsa sırılsıklamdım!
Eylül:Aşkım!Ben geldim aç kapıyı!Serkan!
Kapıyla yağmurun sesi kaynaşıyordu.Kendimi yere bıraktım..Bedenim zangır zangır titrerken Serkan'ın arabasını gördüm.Buradaydı!
SONGÜL
Güney hastaneye alınmıştı.Selin Hanım benim gelmemi istemişti.Güney ne zaman döndü ki?Hastanede ne işi vardı!Aklımı kurcalayan sorularla beraber taksiye atladım.Mideme sancılar girdiğinden sürekli midem bulanıyordu.Verilen konuma geldiğimde..Burası normal hastane değildi ki?Beynim doğru mu okuyordu?Dudaklarımı ısırdım.Taksiden inip girişe doğru yürüdüm.
Songül:AMATEM.
Burada ne işim vardı ki?Güney neden buradaydı?Neler oluyordu!Selin Hanım'ı bulma umuduyla ilerken hastanede koridolarında bağıran sesler yankılanıyordu.Gözlerinin altı mosmor insanlar vardı..
Selin:Songül?Buradayım!Sana ihtiyacımız var.Özellikle..Oğlumun..Güney'in!Songül Güney'e iyi gelmen gerek.
Songül:Ne oldu ki Güney'e!
-Bölüm Sonu
Merhaba Vebal'den sonra uçtum.Nasılsınız?Arkadaşlar hikayelerimden sıkılıyorsanız ya da ne bileyim hoşlanmadığınız yer varsa bana iletin.Bazen yorum sayısı oldukça az geliyor.Acaba diyorum acaba ne eksik oldu?Neyi becermedim diyorum.SonGün'e biraz dönmeye çalışacağım.Eylül hemen affedilmeli mi?Yorum ve voteler eksilmesin.Görüşmek üzere!
-Esraa
