Be with me | Reylo AU

12

W końcu przestała go całować. Puściła go i odsunęła się z tajemniczym uśmieszkiem na twarzy.

-Możemy jechać - oznajmiła i wsiadła do auta.

Kylo zajął miejsce kierowcy i wyjechał z garażu. Dziewczyna zapięła pasy.

-Gdzie jedziemy?

-Do opuszczonej fabryki.

-Co? No nie... Znowu jakieś głupie miejsce? I pewnie znowu mnie walniesz i nawrzeszczysz, że jestem złodziejem?

-Spokojnie, wziąłem dzisiaj leki. Nie powinienem mieć napadów gniewu - zapewnił ją.

Rey się zamyśliła. Kylo naprawdę miał poważne problemy.

-Byłeś z tym u psychiatry? - powiedziała po chwili namysłu.

-Mam osobistego psychiatrę i psychologa. Po ataku na ciebie ostrzej wziąłem się za swoją psychikę.

Znowu nastała cisza. Tym razem Ren ją przerwał.

-Skąd wiedziałaś, że Han był moim ojcem?

-Powiedział mi. Wiem też, że naprawdę nie nazywasz się Kylo Ren, tylko Ben Solo...

Kylo ostro zahamował na czerwonym świetle.

-Ben Solo nie żyje. Zabiłem go - wycedził i sięgnął po pudełeczko z tabletkami. Nasypał ich sobie do ust i popił wodą z butelki.

Dziewczyna przygryzła wargę i spojrzała w bok. Zrozumiała, że przekroczyła barierę, której nie powinna. Zauważyła coś włożonego do schowka w drzwiach. To była książka. Ta, którą znalazła w dworku. Otworzyła ją na pierwszej stronie i zaczęła ja czytać.

-Jako, że jest wyjątkowo ciepło, zabiorę cię w pewne miejsce - oznajmił Ren po krótkiej chwili.-Nie czytaj jeszcze książki, bo chciałbym omówić sobie wszystko z tobą później.

-No dobrze...

Rey odłożyła książkę i przymknęła oczy. Zasnęła.

Gdy się obudziła, było już ciemno. Samochód stał, a Kylo przeglądał coś w telefonie.

-No nareszcie, obudziłaś się. Wstawaj. 

Rey wysiadła z samochodu razem z Renem. Zobaczyła, że zaparkowali blisko skalistej plaży.

-Chodź.

Ren zamknął auto i razem z Rey skierowali się wzdłuż piaszczystej plaży. Dalej już zaczynały się skały. Wstęp na nie był wzbroniony przez otaczającą je barierkę. 

Kylo nic sobie z tego nie robił. Przeszedł pod barierką i zszedł niżej. Rey stanęła i spojrzała na niego. Nie chciała łamać zakazów.

-No chodź! - zawołał mężczyzna. - Zero ograniczeń, pamiętasz?

Dziewczyna przeszła przez barierkę i ślizgając się po skałach, podeszła do Kylo, który nie miał już na sobie górnej części ubrania. Klatkę piersiową miał bladą, umięśnioną i pełną blizn.

-Będziemy pływać. Odwróć się na chwilę.

Rey cała czerwona, odwróciła się do barierki. Mogła być teraz bezpieczna w domu, mogła oglądać jakieś seriale, pić herbatę i czytać książki, ale nie. Zamiast tego pakowała się w jakieś durne kłopoty. Po chwili usłyszała plusk wody. Uznała to za sygnał, więc się odwróciła. Ren był zanurzony po brzuch w wodzie. Na skale leżały jego ubrania. Wszystkie.

-No dajesz, nie będę sam pływał.

-Ale ja nie chcę! - pisnęła Rey.

-Mogę podejść dalej, odwrócić się, a ty dasz mi znak gdy będziesz po szyję w wodzie.

Kylo popłynął o wiele, wiele dalej. Dziewczyna, przestraszona rozebrała się prędko. Zostawiła wszystkie ubrania na skale i skoczyła do wody. Poszła dalej, aż woda zasłoniła jej pachy.

-Ren, możesz się odwrócić - powiedziała i wtedy Kylo się odwrócił. 

-No i to ja rozumiem, nie jesteś jednak taka słaba na jaką wyglądasz - uśmiechnął się odrobinę złośliwie.

-Ej! - fuknęła dziewczyna.

-Słodko wyglądasz, jak się wkurzasz. 

Kylo podszedł do niej z tajemniczym uśmiechem.

-Co ty odpierdalasz, Ren?

Rey zmarszczyła brwi. Nie mogła się cofnąć, bo woda odsłoniłaby jej klatkę piersiową. Nie mogła też uciec do przodu, bo wpadłaby prosto na Rena.

-Drażnię się z tobą.

-Super, a teraz się odsuń.

Kylo był już coraz bliżej. Dziewczyna wpadła na świetny pomysł. Chlapnęła mężczyźnie wodą prosto w twarz.

-No nie!

Ren wycofał się i też zaczął ją chlapać. Dziewczyna szybko zanurkowała pod wodę. Ukucnęła i przeszła po dnie do przodu. Wyprostowała się. Wody miała aż po usta. Rozejrzała się za Renem. Był niedaleko niej. Uśmiechał się triumfalnie.

-Wygrałem tę rundę.

-Coś słabe te twoje ''zero ograniczeń'' - odparła Rey. - To samo mogłabym zrobić z Finnem.

-A co, podobała ci się pierwsza rzecz?

-W pewnym sensie, tak. Bo... To był mój pierwszy pocałunek...

Rey zaczerwieniła się i spojrzał w wodę.

Ren widział młodą dziewczynę, zagubioną w świecie. Była niska, obecnie zaczerwieniona. Jej orzechowe oczy wpatrywały się w granatową toń wody, a jej jasnobrązowe włosy przyklejały się mokrymi kosmykami do twarzy. Podszedł do niej i złapał ją za biodra.

-Nie, Ren. Nie chcę. 

-Wiem, że nie chcesz. Ale uwierz, będzie lepiej niż poprzednio.

-Ale, dlaczego, dlaczego chcesz pocałować akurat mnie?

-Nie robię tego, bo cię kocham. Robię to, żeby nauczyć cię że możesz robić co chcesz - powiedział nie będąc pewny czy to prawda.

Rey podniosła wzrok i spojrzała w jego smutne, ciemnobrązowe oczy. 

-Ale ja wiem, jak sobie radzić i co robić.

-Daj spokój. To już będzie ostatni, przysięgam.

-No dobra... - odrzekła i uniosła głowę.

Kylo pochylił się i pocałował ją. Rey przytuliła go i oddała się pocałunkowi. Wszystko wokół nich znikło, morze, skały, niebo. Liczyli się tylko oni.

Byli tak blisko, ale tak daleko. Nie wiedzieli jeszcze, że są dla siebie przeznaczeni...