VEBAL

-64-

Eylül ve Serkan'ın birlikteliği gün geçtikçe ileriyor ve daha da sağlamlaşıyordu.Eylül hâlâ Serkan'ın yantının sorusunu bilmiyordu ve durum canını sıkıyordu.Serkan ve Eylül Songüllere gelmişlerdi.

Songül:Güney Bey de kızına bir baksa evde dağınık kusura bakmayın.

Serkan:Songül yabancı değiliz ya arkadaşım.

Songül:Siz burada başladınız mı?

Eylül:Neye başladık mı?

Güney:Karıcım baksana gözlerinin içleri parıl parıl.

Songül:Oha Deniz'e ne oldu?

Serkan:Hiç yaşanmaması gereken saçmalıklar işte.

Songül:Cemre ne dedi?Yani soruyorum ama..

Serkan:Cemre'nin haberi yok.Bilmiyorum kendi yoluna bakmalı.

Songül:Neyse.

Serkan ve Eylül birbirlerine bakıp gülümsediler..Songül'ün Masal'ı alıp emzirecekken Güney ve Serkan'da biraz yürümeye başladılar.

Güney:Sevindim abi.Sizin diyorum yeni başlangıcınıza.

Serkan:Ne oldu ne bitti bende bilmiyorum ki Güney.Cemre ile kendimi düşündükçe kendimden nefret ediyorum.

Güney:Yanlış anlama ama Eylül Deniz'e aşıktı öyle gözüküyordu.

Serkan:Aşk öyle basit değil.Bir anda şıpsevdi değil Güney.Aşk ne mesela biliyor musun?Eylül ve benim bu yaşanalara rağmen yeniden başlamamız.Onun yaptıklarını benim görmezden gelmem.Benim yaptıklarımı onun affetmesi..O çok olgun.

Güney:Serkan abi biliyor musun Eylül'de sana öyle demişti.

Serkan:Eylül size benden mi bahsetti?

Güney:Ya Cemre sizi evden kovmuştu.Burası benim evim falan.

Serkan:Eylül ve ben tartışmıştık.Bana haksızlık yaptığını düşünmüştüm.Cemre ise bizi neyse ee.

Güney:Serkan o kadar olgun ki bazen ona hayran oluyorum demişti.Bende şövalye benim kardeşim dedim.

Serkan:Bundan haberim yoktu.

Güney:Sonuçta mutlusun Serkan.

Serkan:Evet sonuçta mutluyum.

Serkan ve Güney yol boyu yürürüp markete varmışlardı.

Güney:Yol bizi nelere dek getirdi.Ne dolmuşuz be Serkan.

Serkan:Abi ben anlattım sürekli.Sende konuşana.

Güney:Anlatırım kardeşim de gel bizimkilere bir şeyler alalım.

Serkan:Olur.Eylül çikolataya bayılır.Fıstıklı alsana.

Güney:Tamam.

Güney ve Serkan özlem duydukları bir gün geçiriyorlardı.

Defne eve geldiğinde ağlaya ağlaya uyumuştu.Ağlayan Umut'a Nazan bakmaya çalıssa bile Umut ağlamayı kesmiyordu.Nazan kızını da uyandıramıyordu.Bu sırada Nazan gelen Serkan'ı gördü.

Serkan:Anne Umut neden çıldırmış gibi ağlıyor?

Nazan:Al da sor bakalım!Niye ağlıyorsun diye sor!Bakalım cevap verecek mi!

Serkan:Anne neler oluyor?Bebek o nasıl cevap versin.

Nazan:Ah Serkan ah.Senin için hayat Eylül ona hediyeler almak.Onu mutlu etmek falan.

Serkan:Anne ne diyorsun söyle açık açık!

Nazan:Eylül'den burnunu kaldırda biraz ailene bak diyorum.

Serkan:Anne altı üstü okuldan sonra biraz takılmıştık.

Nazan:Takılma!Bak biz burada iki kadın ne hâldeyiz sense zevkinin derdindesin!

Serkan:Anne abartacak bir şey yok tamam mı!Hem nerede Defne neden bakmıyor bebeğine!

Nazan:Bilmiyorum odasına kapandı Umut'u da attı üzerime.

Serkan:Ayrıca anne ne zevki ya?Eylül ile evleneceğim!

Nazan:Sen birkaç sene önce de böyle demiştin.

Serkan:Anne o zamanlar o zamanlardı!Biz yeniden başka bir hayata başladık.Ve bu ilişkiye hiç biriniz karışmayacaksınız.

Nazan:Oldu efendim!Oldu!

Serkan odasına çıktı.Annesinin bu amaçsız konuşmasını anlayamıyordu.

Meral'in ve Kader'in konuşması sürerken Cemre de odaya girdi.

Cemre:Kızlar Eylül nerede?

Eylül:Ne var Cemre?

Cemre:Seninle bir şey konuşmak istiyorum.Konuşabilir miyiz?

Eylül:Serkan konusu ise hiç başlamayalım Cemre.

Kader:Deniz ile ayrılmışsınız hiç söylemiyorsun bile bize.

Meral:Ayrıldınız mı Eylül?

Eylül:Evet kısa bir süre oldu ben hemen bahsetmek istemedim.

Kader:Neden sakladın bizden Eylül?

Cemre:Ne yani Serkan ile mi barıştınız?

Meral:İnanmıyorum.Deniz ne dedi peki Eylül!

Zeyno:Sen ne hızlıymışsın be.Cemre baksana şuna.

Eylül:Eh yeter be!Ben size bir de hesap mı var vereceğim!Evet Deniz ayrıldım!Ama ayrılmamın çok haklı bir nedeni var.Bu nedeni siz asla bilmeyeceksiniz!

Zeyno:İçine biriktirmişsin döktün tüm zehrini.

Eylül:Zeyno sen kimsin?Sanane ya!

Cemre:Serkan..

Eylül:Hâlâ Serkan diyorsun ya.Cemre bak yeter!

Cemre:Ona döndün!Allah Kahretsin!Gidip kendini onun koynuna attın değil mi Eylül!

Eylül:Kes sesini yeter!

Cemre:Sen aciz insanın tekisin.Baksana şu hâline.

Eylül:Serkan hep benimdi!Ve benim kalacak!Bunu o küçük beynine sok!

Eylül odadan çıkıp kendisini dışarıya attı.Başı ağrıyordu midesi kalktı.Kendini lavaboya attı hemen.Nefes alması lazımdı..Saate baktığında 19:40 civarıydı.Dışarı çıktı..Yürümeye başladı cadde boyunca..

-Bölüm Sonu

Merhaba nasılsınız?Vebal'i yazmayı çok seviyorum ya umarım sizde okumayı seviyorsunuz.Nazan yine Eylül ile kafa karışıklığı mı yaşıyor neler olur?En sevdiğiniz kısmı yoruma bırakınız.Görüşmek üzere!

-Esraa