VEBAL

-88-

Selin Songül'ün hâlini izlerken Songül Masal'ı almış evden çıkmaya çalışıyordu.

Songül:Bırakın.Beni burada zorla tutmazssınız.

Selin:Songül..Kimse seni zorla tutmuyor.Ayrıca sen kendi bebeğini şu an kaçırmaya çalışıyorsun.

Songül:Kaçırmak falan yok Selin Hanım.Ben kızımı alıyorum ve buradan o Güney gelmeden gitmeyi amaçlıyorum.

Selin:Gidemezssin.

Songül:Kızımı size bırakacak değilim Selin Hanım.

Selin:Kızın değil.Kızınız..Masal ikinize ait bir bebek.
Bu sırada Güney içeri girip Masal'ı Songül'den almaya çalışınca Masal huysuzlandı.

Güney:Baksana uykusu var.Bırakta uyutsun annem.

Songül:Ya o benim kızım sen anlamıyor musun ya!

Güney:Ben anlıyorum ben senin iyi olmadığını da anlıyorum Songül.Sana ne oluyor neden böyle saçna sapan davranabiliyorsun ben seni anlayamıyorum sadece!

Songül:Bilemezssin ne yaşadığıma nelerle karşı direnç gösterdiğimi sen Güney..

Güney:Biz karı kocayız.Birbirimizin bir şey saklamaması gerek.Ama sen sürekli gururunu aramıza sokuyorsun ve öyle bir boyuta ulaştı ki bu artık..Sen delirdin...Kızın sadece değil.O benim de kızım ve annem de sevebilir bakabilir..Bu senin Masal'ın annesi olduğunun gerçeğini değiştirmez ki.

Songül:Ben anne olmaya çalışıyorum kalan şu ömürde..

Güney:Kalan ömür?Songül..Bak yeter artık.Sen zaten iyi bir annesin bunu kimseye ispatlamana gerek yok.

Songül derin bir nefes alıp verdi.Uyuyan Masal'ı bıraktı..

Selin:Hah şöyle sakin olun.

Songül:Masal'a annelik yapmamaktan ona yetememekten korkuyorum.Öfkem var çok kızgınm..Keşke..

Selin:Ağlıyor musun sen?

Güney eşinin yanına elip yanağını okşadı..

Güney:Ne oldu sana?Ben kırdım ama se-

Songül:Güney ben ölüyorum..

Güney:Hayır..Bu ne demek ya?

Songül:Ben kanserim..Sana eşlik ve Masal'a da annelik yapabilecek miyim bilmiyorum..Özür dilerim.

Songül'ün acıyla gözlerine bakarken Güney'in yüreği yangın yerine dönüyordu.Elleriyle avuçladı kızın yüzünü ve alnına bir buse kondurdu.

Songül:Özür dilerim..

Güney:Bana anlat..Her şeyi..Lütfen.

Eylül'ün gözleri dolu dolu Serkan'a bakıyordu.Serkan ellerini saçlarına daldırmış ve öylece Eylül'e karşı bakıyordu.

Eylül:Ben de-delirmedim.Sen evde değildin işte biliyorum!

Serkan:Ya nereye gideceğim gece vakti sen delirdin mi?

Eylül:De-delirmedim ben!

Serkan:Eylül bak senin yanında uyudum ve sabahta uyandım izin verirsen artık okula gitmek istiyorum.

Eylül öylece mutfakta kalmışken Serkan odaya geçip hazırlanırken bira oyalanmış ve geri Eylül'ün yanına geldiğinde Eylül ayaklarıyla ritim tutarcasına yere çarpıyordu ayaklarını.Gözü saati izlerken Serkan elini omzuna koyunca Eylül irkildi!

Eylül:De-Deniz!

Serkan şaşırıp kızı kendine döndürdü hızlıca.Eylül Serkan'ın gözlerine bakamadı bir süre.Serkansa kaşlarını çatıp Eylül'ü süzdü.

Serkan:İyi misin?

Eylül:Ben saçmaladım.

Serkan:Sen Deniz'i falan mı gördün rüyanda?

Eylül:Y-yok..Ben bilmiyorum.

Serkan kızın ellerini öptü ve saçlarına da buseler bıraktı.

Eylül:Gitme beni tek bırakma.

Serkan:Bebeğimiz yanında sevgilim.Ben yoksam o seninle.

Eylül:Benden bu yüzden gitme diyorum ya sana Serkan.Bebeğimiz benimle bana bir şey olursa..

Serkan:Hastaneye gidelim mi?

Eylül:Ben d-deli değilim.

Serkan:Değilsin..Değilsin tabii ki sen benim biricik karımsın.

Eylül:Gitme nolur!

Serkan:Hay aksi..Ya konuştuk bunu canım..Hadi bak geç kalıyorum.

Eylül:Dur bende..Bende geleceğim.Kütüphaneye uğrarım.

Serkan:Eh peki çabuk olursan sevinirim.

Eylül:Tamam.

Eylül hemen yatak odasına girip dolaptan eline ilk geçenleri geçirdi üzerine..

Eylül dersten sonra koridorda Deniz'i gülümserken gördü.Deniz kendisine doğru geliyordu.

Deniz:Dersimize neden katılmadın Eylül Özgün?

Eylül:İsterseniz bırakın tamam mı umrunda değil.Diğer derse girdim..

Deniz:Senin hocan benim Eylül.

Eylül:Siz benim hiçbir şeyimsiniz!

Eylül giderken Deniz onun yanından geçerken fısıladadı kulağına..

Deniz:Kocan dün gece neredeymiş?

Deniz Eylül'ün yanından geçiverip giderken Eylül'ün midesinin bulandığını hissedip koşturarak lavaboya girdi.İşlerini halledip çıktığında Serkan'ın fakültesine doğru yürümeye başladı..Kader'i görünce merhabalaştılar.Ardından Serkanların iç tarafta ki kafeteryasına girdi.Masanın birine geçip Serkan'ı beklemeye koyuldu.Dün geceye takılıyordu aklı.Rüya olduğuna inanmaya başlıyordu çünkü Serkan'ın kendisine yalan söylemeyeceğine inandırmak istiyordu kendisini..Ve başını kaldırdığında Cemre ile Serkan'ı buraya girerken gördü Eylül!Gözlerini kıpıştırdı.Serkan ve Cemre Eylül'ü görmeden oturdular.Ve hararetli biçimde tartışmaya başlamışlardı..

Eylül:Be-bek..Bebek için sakin ol Eylül!

Kendi kedine fısılarken Cemre'nin Serkan'ın elini tutmasıyla Eylül yerinden kalkıp sessizce uzaklaşırken gözüden bir damla yaş kendisini bırakıyordu yanağına..

-Bölüm Sonu

Merhabalar!Bu bölüm sonu da böyle sona erdi.Evet haklısınız bazı gelgitler yaşanıyor bakalım bu gelgitler bizi nereye götürecek?Deniz ve Cemre'nin oyununa kanan Serkan'a neler olur?Yorumlarınızı bekliyorum görüşmek üzere.Belki de akşama bir bölüm daha gelir❤

-Esraa