VEBAL

-107-

Zeynep ağlayarak çıkarken Eylül hemen arkasından yetişti.Kolundan tutup kendine çevirince Zeynep'in ağladığını fark etti.

Zeynep:Bırak!Eylül bırak!Ya beni..Ya sen salak mıyım!

Eylül:Zeynep sakın tamam mı?Sakın!

Zeynep:Ben olanları gördüm Eylül daha fazla konuşmaya gerek yok ben bura-

Eylül:Buğra ve ben mi?Saçmalıyorsun..Gerçekten saçmalıyorsun.

Zeynep:Sen nasıl..Ya Eylül bırak!

Eylül:Ben başkasına aşığım.

Zeynep:K-kime?

Eylül:Eski kocama..

Zeynep durakladı..Eylül Zeynep ile çıkıp bir kafeye geldiler..Eylül özel kısımlar hariç Serkan'dan bahsetti adını anmadan.Zeynep ise gülümsedi.

Zeynep:Buğra'yı seviyorum ben..Eylül o beni görmüyor bile.

Eylül:Niye söylemiyorsun ona ne kaybedersin ki?

Zeynep:Onu kaybederim Eylül.Onun hayalinde ki ben değilim bunu biliyorum.Bana kardeşi gibi bakıyor.Umrunda bile değilim..Bu canımı acıtıyor..

Eylül:Sen çok güzelsin Zeynep.Kendine haksızlık etmemelisin.Hem aşk bu ne olacağı belli olmaz.Ben de sevdim..Ama olacağı varmış.

Zeynep:İnsan aşık olduğu birinden neden boşanır ki Eylül?

Eylül:Bazı şeyler onu mecbur bırakmıştır.Neyse kalkalım mı?

Zeynep:Yarın yeni yıla gireceğiz.

Eylül:Aa öyle mi?Baksana yılları bile bilemiyorum onsuz.

Zeynep:Tanışmak isterdim.Aa telefon..Bir saniye.

Zeynep telefonu açıp konuşmaya başlarken konuştuğu kişi Serkan idi.Eylül ile beraber arabaya binip Vebal'e doğru ilerlediler..

Serkan yarın Vebal'e uğrayacak Vebal kutusuna bir şeyler ekleyecekti.Dinçer'in cezasının bitmesine az kalmıştı.Cemre artık topranlanıyordu..Kerem ile Serkan ile son günlerinin tadını çıkarıyordu.

Serkan:Cemre ben taşınabilirdim.Zaten tek kişiyim..

Cemre:Burası senin evin Serkan.Hem Dinçer halletmişir.

Serkan:Siz ne zaman evleneceksiniz?

Cemre:Hemen evleniriz..

Serkan:Bu zamana dek burada benimle olman bana iyi geldi.Evin içinde bir kadın bir bebek bunlar bana yetti.Teşekkür ederim Cemre.

Cemre:Serkan..Umarım sende Eylül'e kavuşursun.Hem asıl ben teşekkür ederim sana.Kerem sana alıştı..Biz böyle güzel tablo oluşturduk..

Kerem bu sırada gülüyordu.Serkan Kerem'in yanağından öptü ve saçlarını karıştırdı.

Kerem:Ba-ba!

Cemre ve Serkan göz göze gelip gülümsediler.Serkan Kerem'in kulağına fısıldıyordu..

Serkan:Babana kavuşacaksın minik Kerem.

Serkan kucağındaki Kerem'i Cemre'ye verip dışarı çıktı.Koskoca adam hüngür hüngür ağlamaya başladı.Bir bebek mağazına gidip bir sürü bebek kıyafeti aldı..Sokakta insanın birine çarptı.

Adam:Dikkat etsene be!

Serkan:Benden baba olmazmış abi..Olmazmış!

Adam:Hay aksi.Akşam akşam!