Ohr Academy: School of Gangsters; Mission In Life;

Chapter 22

Skyler

Gabi na pero hindi pa rin ako makatulog dahil sa ingay sa kabilang kwarto. Kwarto siguro ni Skeet. Ewan ko ba bakit ang ingay. May mga gamit na bumabagsak eh. Galit ba yon?

*tok tok

Napabangon nalang ako ng wala na akong ingay na marinig at tanging pagkatok nalang sa pinto ng kwarto ko ang narinig ko. Hay, ano bang kailangan nito?

"Oh?" bungad ko sakanya.

Nagulat nalang ako ng makitang pula ang mga mata niya. Teka nga lang—

"Umiyak ka ba?" tanong ko sakanya.

"No." mabilis na sabi niya.

"Eh bakit mapula ang mata mo? Tsaka bakit ka nandito?" tanong ko ulit sakanya.

"You don't care. I want to sleep." wika niya. Anong I want to sleep?

"Dun ka sa kwarto mo. This is my room Skeet." naiinis na sabi ko sakanya.

"Ayoko dun." mabilis ulit niyang sabi. Teka, napapano ba 'to?

"Anong ayaw mo dun? Kwarto mo yon. Dun ka Skeet hindi ako makakatul—"

"Ayoko dun, nalulungkot ako."

Ano daw? Nalulungkot siya? Ano bang pinagsasabi niya?

"I don't understand you." wika ko pero hinigit niya ako agad papunta sa kama.

Oh my god, nakayakap sakin si Skeet habang nasa kama kame!! I can't breathe.

"U-Uy Skeet, Ano b-ba!" nauutal na sabi ko. Sheez, Skyler do something!

"Uy Skee—"

"Shhh, let's stay like this for a moment Skyler. I want to sleep. I'm tired. Please, let me sleep." and with that pinagbigyan ko siya kaya pinikit ko na ang mata ko.

Ngayon lang 'to Skeet ha, ngayon lang. Sana kung magbibigay ka ng motibo yung totoo na. Yung sigurado na. Para alam ko kung masasaktan ba ako o hindi.

Dinilat ko ulit ang aking mga mata. Hindi ako mapakali eh. May bumabagabag sakanya.

At kailangan malaman ko 'yon.

"Anong problem Skeet?" tanong ko habang nakatingin lang sa kisame.

Ganito parin ang posisyon namin.
"I'm... sad."

Sad? Saan? "Bakit naman?" tanong ko.

"You know my ex right?" yeah, yung ex niya na mahal pa niya? Hay, nasasaktan na naman ako.

"Yeah, what about that?" wika ko.

"I miss her." and that... made my heart turn into pieces. Grabe Skeet, hanggang kailan mo ko balak saktan?

"Ah." sabi ko nalang. Ayoko na magsalita pa. Masasaktan lang naman ako.

"I miss her. I miss everything about her. Her eyes, her nose, and everything about her. Sht, hindi ako maka move on. I'm stuck. I can't move on." tears are falling from my eyes. Ang manhid mo Skeet. Nasasaktan ako!

Tangina ang tanga ko ba? Nagmamahal lang naman ako eh. Parang kailan lang dipa ako sure sa feelings ko para sakanya pero... This time, I'm sure. I love him. I love this boy.

Tatanggalin ko na sana ang kamay niya sa pagkakayakap sakin pero—

"But now that she's gone. I know that she's happy for me now. At first, alam kong hindi ako mag m move on pero now that you came in my life... I can say that, I can move on. Thanks for your help Skyler. Alam kong masaya na siya para sakin. And I'm so thankful that you came, Skyler." mas lalo pang kumapit ang yakap niya sa akin.

I-I'm speechless. Wala akong masabi. Sht heart tumigil ka. Baka marinig ka ni Skeet. Sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko. Parang feeling ko sasabog na 'to. Kasi naman Skeet eh!

"Ah S-Skee—"

"Shh, save your words. Let's just stay like this please."

Ewan ko ba Skeet, pero kahit paulit ulit akong maging tanga okay lang. Basta alam ko, ikaw... ikaw ang mahal ko.

Kahit sobrang tagal... maghihintay ako. Kahit walang kasiguraduhan na mahal mo nga ako, I'm willing to wait.

**

"Teka lang kase!" sigaw ko kay Skeet. Papano nagmamadali. Ayain daw ako ng date. Wag kayo ah— baka mali lang narinig ko. Assuming kasi ako.

"Tss, make it faster." utos niya kaya bilang dakilang Skyler, binagalan ko pa lalo ang pagsintas ng sapatos ko.

"Bilis!" ayan na naman, sumigaw na naman. Hahaha nakakaenjoy panoorin mainis si Skeet.

"Wait lang." wika ko at ginugulo ulit ang sintas ng sapatos ko.

"Fck, Skyler it's not funny." seryosong sabi niya.

Hahaha, namumula na siya.

"Mukha ba akong nagpapataw—"

"Fck, lets go." hindi ko na natuloy ang sinabi ko nang bigla akong buhatin ni Skeet na parang sako.

"Uy what the heck! Ano ba! Ibaba mo.nga ako! Skeet Byun!!! Put me down!" sigaw ko pero wala pa rin siyang imik. Bwisit, nakakakilig ah este nakakainis. Nakakainis! Nakakainis! Nakakakilig!

**

Nasa may park kami ngayon kakatapos lang namin kumain. Yes, pwede kami gumala kasi Friday naman ngayon and Saturday bukas. It means walang pasok. Kasalukuyan kaming kumakain ng Ice Cream ngayon.

"Masaya kaba?" biglang tanong ni Skeet.

"Oo libre eh." wika ko at dinilaan ang Ice cream.

"Tss, I mean napasaya ba kita?" dug.dug.dug.dug. Ano ba yan. Biglaang tanong lang? Di ako ready.

"Ah, Oo n-naman. Bakit mo naman natanong?"

"Good, wala lang. Atleast napasaya ko ang taong mahalaga sa buhay ko." Teka ano daw? Ayan na naman, ayan na naman ang puso ko.

"A-Ah—"

"Yung ice cream mo lusaw na. Kainin mo na." wika niya kaya dali dali kong kinain ang ice cream ko. Nakita ko din siyang ngumiti. Yung totoong ngiti.

"Uy ngumingiti siya." pang aasar ko.

"It's because I'm happy and that's because of you." wika niya at tumayo na siya. Shet, hanggang kailan kaba magpapakilig Skeet?

"Let's go?" yaya niya kaya tumango na ako at naglakad na.

Nagulat ako ng maramdaman ko nalang ang kamay ni Skeet sa kamay ko.

Shet Skeet, I don't know what to do anymore. If you'll be like this forever baka mabaliw na ako. Please make it clear Skeet, gusto ko ng label. I want assurance. Ayoko na kasi masaktan pa.