Ohr Academy: School of Gangsters; Mission In Life;

Chapter 28

Skyler~

History of Ohr Academy and Cypher University

Ohr Academy and Cypher university are one of the most oldest school in our country. Ohr Academy is a training school to be a gangster while Cypher University is the place where trainees are being trained.

Cypher University is an Academy before but after the WAR, It is declared to be a University to hide the real identity of the school.

OHR ACADEMY IS THE ORIGINAL WHILE THE CYPHER UNIVERSITY IS THE 2ND ONE.

The leaders of the War which is from Ohr Academy are

1. Azirel Jung

2. Tiffany Lee

3. Heria De Los Santos

From Cypher University

1. Pier Sanchez

2. Seiji Vanco

3. Jairo Pascual

These 6 leaders are the representatives for the upcoming War. Fortunately, they won and after the War, the Cypher Academy had been declared to be an University.

The upcoming War is about battle of powers. We don't know who are the next Leaders and we don't know when is the upcoming war.

Hindi ako makapaniwala sa nabasa ko. Sobrang hindi ko maintindihan ang nilalaman ng librong 'to? Sino sila? Ano ang war? Para saan? Halos gusto ng sumabog ng utak ko dahil hindi na ito mai-process ng maayos.

May alam kaya si Skeet tungkol dito? Tama, kailangan ko siyang makausap.

.

Pinuntahan ko kaagad ang dorm namin ni Skeet. Pagpasok ko sa pinto ay madilim at nakasara ang ilaw. Mukhang wala siya ah. Di bale, babalik nalang ako bukas. Aalis na sana ako ng biglang may nagsalita.

"Skyler?"

Napalingon ako at nakita kong nakahiga si Skeet sa sahig. Nagulat ako sa nakita ko dahil puno ng dugo ang sahig.

"SKEET!" sigaw ko at nilapitan siya. Anong nangyari? Bakit puno ng dugo ang damit niya.

"I'm so glad you came." wika niya. Unti unti nang pumatak ang luha ko at niyakap siya.

"Anong nangyare Skeet, tell me!" sigaw ko. Hinawakan niya ang kamay ko ng mahigpit.

"Don't mind me Skyler, just.... just save yourself from this war." wika niya. Umiiyak lang ako dito, bakit ba puro war ang sinasabi nila.

"Skeet, hindi ko maintindihan. Sht, ano ba kase ang war na yan! Come on, get up. You need to go to the hosp—"

"Skyler, just listen to me please!" napatahimik ako sa sigaw niya.

"Skyler, alam kong nabasa mo ang libro na pinabigay ko kay Zhico kanina. You need to read that book." explain niya sakin. Hindi pa rin tumitigil ang mga luha ko.

"But I read it! Ano bang mas importante don Skeet? Ang nilalaman non o ang buhay mo?! Damn! I still care for you! Get up please." pamimilit ko sakanya. Pilit ko siyang itinatayo kaya lang ayaw niya.

"That book.... is more important. Skyler, you need to know the truth." napatigil ako sa narinig ko.

"What do you mean?"

"Skyler.... Do you know Azirel Jung? She.... is your real mother. My mom and your mom we're bestfriends back then. Sila ang mga leaders para sa war. Do you know that they fought for us? Niligtas nila ang buong skwelahan para sa kapangyarihan Skyler. This school... is a big organization. Kapag hindi tayo nanalo sa war, we'll be prisoned forever. We're lucky Skyler dahil tayo ang napili para sa war na 'to."

"I-I'm sorry cause I kept it..... I mean, we kept it. I'm really sorry Skyler. Your Appa and Eomma kept this to you. Alam mo bakit dinala ka nila sa Ohr, dahil alam nilang tayo ang itinakda para sa war, Skyler. So don't blame them. Your mother, Azirel told your Appa and Eomma to study in Ohr. Your mother and your guardian are best friends before. Hindi ba tinuruan ka ng Appa and Eomma mo sa lahat ng bagay, iyon ay para iligtas ang sarili mo. Everything has a reason Skyler. Your existence is our saviour. Ikaw lang makakapag ligtas samin Skyler."

Sa mga oras na 'to..... Hindi ko alam kung kailangan ko pa bang mabuhay. Ang buong buhay ko... ay parang isang laro.

Nawala na ako sa sarili ko. Hindi ko na alam. Dapat ko pa bang ituloy 'to? Bakit ngayon lang? Bakit lahat ng kasagutan na hinihingi ko ngayon lang dumating?!

Pinaglaruan nila ang buhay ko. I've been shit for so many years!

"S-Skyler.... may dapat ka pang malaman sa amin—" kasabay ng pagbigkas ng mga salitang yon ay ang pagpikit ng kanyang mga mata.

Kasabay ng pagtulo ng luha ko ang pagbukas ng pinto at pagdating ng ibang tao. Hindi ko na maalala.

I'm..... so lost.