Ohr Academy: School of Gangsters; Mission In Life;

Chapter 41

AFTER 12345567890 YEAAARS.NAKAPAG UPDATE DIN. SORRY NAGLOKO SI WATTPAD EH. FINALLY!! NAG UPDATE DIN.

**

3rd Person's Pov

Kaharap ko siya. Kaharap ko ang ama ko ngayon. Kung titignan mo, parang isang normal na business man pero sa kaloob looban ng pagkatao niya... isa siyang walang pusong tao. Ngayon ko nalang ulit siya nakita. Pagkatapos ng ilang taon. Nagpakita siya at mababalitaan ko nalang na siya ang nasa likod ng kaguluhang ito?

Nilapitan ko siya at umupo sa harap niya.

"Wala ka ba talagang balak itigil ang digmaang ito?" tanong ko sakanya. Tinignan niya ako saka humalakhak bigla.

"Acting like a hero, son." wika niya saka ininom ang wine na nasa harapan niya.

"I'm not, father. Please stop this... don't hurt everyone." wika ko saka napayuko.

"They need to suffer! Gusto kong maranasan nila ang naranasan kong sakit noon." bakas sa boses niya ang pagkagalit. I can't blame him.

"Don't you ever interfere or else... I'll kill your sister." napatingala ako sa sinabi niya.

He knows who's my sister.

"Tell me, who is she?! Where is my sister?!" hinampas ko na ang table at sinigawan siya.

"Hahahahahaha." nagsimula na siyang humalakhak ulit. Nakuha pa niyang tumawa?

"Son, tumingin ka sa paligid. Nasa tabi tabi mo lang ang kapatid mo." wika niya at nahimasmasan na. "I'm warning you, wag na wag kayong makikielam ng nanay mo kung hindi papatayin ko ang kapatid mo."

Inilihis ko ang tingin ko sa sinabi niya. I never met my mother. I don't know her. I don't know them.

"Hindi... Hindi ko pa nakikita si Mom." wika ko at napayuko.

"Well, soon my son. Lahat ng kasagutan sa mga katanungan mo ay masasagot. Pagkatapos ng digmaan." wika niya at humalakhak na naman.

I want to meet my mother and my sister. Iba ang kinikilala kong mga magulang. Pero kahit ganun, kilala ko pa din naman ang totoo kong tatay.

Gusto ko ng makita ang mama at kapatid ko.

Bago pa mangyari ang digmaan, I need to find them.

And I'll do it now.

**

SKYLER~

Nakaayos na ang mga gamit namin ni Mom. Di naman nagulo eh. Nakahanda na kami pabalik ng Cypher. Kaya lang... hindi pa rin kami sigurado dahil baka mahuli kami ng Head ng Cypher.

Pero wala na akong pakielam. Ang importante ay balikan ko si Skeet.

"Anak. Let's go?" napatingin ako kay Mom na nasa harapan ko ngayon. Tumango ako at saka inayos ang sarili ko.

"Mom, kinakabahan po ako." wika ko habang hawak hawak ang mga gamit namin.

Sumakay na si Mom sa kotse niya at ganun din ako. Nginitian ako ni Mom na para bang pinapagaan ang loob ko.

"Bakit nga ba tayo babalik sa Cypher? Anong dahilan?" tanong niya bigla.

"Uhm... dahil babalikan natin si Skeet?" sagot ko. Ngumiti siya na para bang tamang tama ang sinagot ko.

"Exactly! So bakit ka kakabahan? Kung ang mahal mo naman ang babalikan mo?" napangiti ako ng wala sa oras.

Gumaan ang pakiramdam ko. Oo nga naman. Si Skeet ang dahilan kung bakit ako babalik sa Cypher. Para iligtas siya sa digmaang yon.